Hemangiosarcoma maskowana przez Babesiosis canum − przypadek kliniczny

Babeszjoza wywoływana przez pierwotniaka Babesia canis (ryc. 1) niegdyś była uznawana za chorobę egzotyczną. W chwili obecnej jest jedną z najczęściej rozpoznawanych chorób odkleszczowych, przede wszystkim w okresie wiosenno-letnim. Pierwotniaki z tego gatunku pasożytują w krwinkach czerwonych i prowadzą do rozwoju pogłębiającej się niedokrwistości (niedokrwistość regeneracyjna). Namnażanie się B. canis w krwinkach powoduje śródnaczyniową niedokrwistość hemolityczną, którą pogłębiają reakcje immunologiczne skierowane przeciw pierwotniakom lub zmienionym własnym antygenom organizmu żywiciela.

Reakcje te są przyczyną dodatniego bezpośredniego testu Coombsa. Okres inkubacji choroby wynosi 1-21 dni. Najczęściej właściciel trafia do lecznicy z psem wykazującym niespecyficzne objawy: apatia, osłabienie, niewydolność wysiłkowa, brak apetytu i pragnienia, gorączka. Rozpoznanie stawia się na podstawie wyników morfologii, gdzie zazwyczaj występuje trombocytopenia, niekiedy leukopenia, a także erytropenia. Jednocześnie obserwuje się bilirubinemię, obecność hemoglobiny i bilirubiny w moczu. W przypadku braku możliwości zbadania krwi na miejscu w klinice, niezbędne okazują się testy wykrywające przeciwciała dla B. canis, np. Caniv4 lub test 4DX.

Wykrycie pierwotniaka w rozmazie krwi (ryc. 1) dodatkowo potwierdza słuszność wyników badań, jednakże ich obecność można wykryć okresowo, począwszy od pierwszego dnia, następnie od 14. i 20. dnia. W zwalczaniu inwazji najczęściej wykorzystuje się dwupropionian imidokarbu podawany dwukrotnie (5-6,6 mg/kg m.c.) w odstępie 14 dni lub jednokrotnie (7,5 mg/kg m.c.). Aby zapobiec postępującym reakcjom immunologicznym, stosuje się krótko działające glikokortykosteroidy. Dalsze postępowanie, obejmujące płynoterapię oraz transfuzję krwi, zależy od&nbs...