Farmakoterapia infekcji bakteryjnych układu oddechowego u psów i kotów. Część I

Zasady farmakoterapii przeciwbakteryjnej zakażeń dróg oddechowych u psów i kotów

Najważniejszym kryterium przy wyborze chemioterapeutyku przeciwbakteryjnego w terapii infekcji dróg oddechowych jest identyfikacja czynnika etiologicznego, co umożliwiłoby zastosowanie terapii celowanej. Jednak w praktyce z reguły jest stosowane tzw. leczenie empiryczne, którego powodzenie jest zależne od wiedzy lekarza prowadzącego dotyczącej etiologii schorzeń infekcyjnych układu oddechowego występujących u zwierząt towarzyszących, ale również właściwości farmakodynamicznych (efektu, spektrum przeciwbakteryjnego działania, zasad podawania wybranego chemioterapeutyku, przeciwwskazań do stosowania i działań niepożądanych) i farmakokinetycznych, przede wszystkim zdolności przenikania do poszczególnych struktur układu oddechowego, co stanowi gwarancję skuteczności prowadzonej terapii.

Stężenie leku przeciwbakteryjnego w miejscu toczącej się infekcji musi co najmniej osiągnąć wartość MIC, czyli lek musi uzyskać minimalne stężenie, które hamuje wzrost i procesy życiowe bakterii wywołujących zakażenie. Oczywiście skuteczność przeciwbakteryjnego działania leku będzie większa, jeżeli jego stężenie w miejscu infekcji będzie przewyższać wartości MIC. W przypadku infekcji dróg oddechowych, zwłaszcza dolnych dróg oddechowych, tylko niektóre chemioterapeutyki przeciwbakteryjne osiągają w wydzielinie oskrzeli i tkance płucnej wymagane stężenia warunkujące działanie przeciwbakteryjne.

Przyczyną ograniczeń w dystrybucji tkankowej leków przeciwbakteryjnych w układzie oddechowym jest obecność bariery krew-nabłonek oskrzelowy i pęcherzykowy, która ogranicza zdolność przenikania licznych chemioterapeutyków do wydzieliny oskrzelowej, co ma istotne znaczenie przy właściwym wyborze leku do terapii zakażeń oskrzeli. Przenikanie chemioterapeutyków przeciwbakter...