Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne – zastosowanie u psów i kotów. Cz. I. Klomipramina

Działania niepożądane

Chociaż maksymalny efekt terapeutyczny występuje po kilku tygodniach stosowania, działania niepożądane mogą pojawić się w każdym momencie terapii (10).

Najważniejsze działania niepożądane klomipraminy u psów to: wymioty, zmiany apetytu, w tym: anoreksja, biegunka, suchość błon śluzowych jamy ustnej, wzrost aktywności enzymów wątrobowych oraz osowiałość. Zaburzenia układu wątrobowo-żółciowego obserwowano szczególnie u pacjentów ze współistniejącymi chorobami wątroby lub przy równoczesnym stosowaniu leków metabolizowanych w wątrobie. Mogą pojawić się zaburzenia pracy serca, głównie tachykardia, a także zatrzymanie moczu i zaparcia (objawy wynikające z działania antycholinergicznego) (3, 4, 7, 10).

Za działania antycholinergiczne klomipraminy w dużym stopniu odpowiada metabolit − demetyloklomipramina. Dlatego też u psów efekty antycholinergiczne są mniej nasilone niż u ludzi, ponieważ u psów występują niższe stężenia demetyloklomipraminy w porównaniu z człowiekiem (6).

Koty wydają się bardziej wrażliwe niż psy na działania niepożądane, takie jak działania antycholinergiczne (suchość w jamie ustnej, rozszerzenie źrenicy, zatrzymanie moczu, zaparcia), osowiałość i biegunka. Przyczyną tego może być wolniejszy metabolizm klomipraminy u kotów (10).

Nie zostało określone bezpieczeństwo stosowania klomipraminy w czasie ciąży i laktacji u psów oraz kotów. Badania przeprowadzone u myszy i szczurów wykazały działanie toksyczne dla płodu (4, 10).

TCA mogą obniżać próg drgawkowy (7, 10).
Ze względu na blokowanie rec. α1 TCA mogą powodować spadek ciśnienia krwi (3).

TCA mogą wydłużać czas przewodzenia w sercu, a także wpływać bezpośrednio supresyjnie na miokardium. Ten wpływ jest bardziej wyraźny u pacjentów ze współistniejącymi chorobami se...