Dysplazja jako główna przyczyna osteoarthritis

Stawy skokowe

Główną przyczyną rozwoju OA stawów skokowych jest OCD bloczka kości skokowej (5).

Stawy kolanowe

Najczęściej występującą wadą rozwojową prowadzącą w stawie kolanowym jest przyśrodkowe zwichnięcie stawu udowo-rzepkowego (z ang. medial patellar luxation, MPL). Przyczynami tego schorzenia mogę być deformacje anatomiczne: zmniejszony kąt antewersji szyjki k. udowej, zwiększony anatomiczny dystalny boczny kąt udowy (aDLFA), zwiększony mechaniczny przyśrodkowy proksymalny kąt piszczelowy (mMPTA) i deformacje rotacyjne k. piszczelowej.

OCD kłykcia udowego może lokalizować się zarówno na przyśrodkowej, jak i na bocznej powierzchni stawowej.

Genetyka

Wiele badań nad podstawami genetycznymi i dziedziczeniem dysplazji stawów biodrowych u psów wskazuje genotyp jako istotny czynnik wpływający na jej wystąpienie, ale na fenotyp, czyli kliniczną postać choroby u danego osobnika, oprócz genotypu składają się czynniki środowiskowe. Oznacza to, że u osobników o podobnym genotypie (np. szczeniąt z jednego miotu) dysplazja i choroba zwyrodnieniowa mogą nie rozwinąć się wcale lub rozwinąć w różnym stopniu. Dziedziczenie ma charakter wielogenowy, a stopień odziedziczalności jest mocno zależny od badanej populacji i w badaniach waha się od 0,11 do 0,6. Wartość 1,0 oznacza, że obecność lub brak danego genu bezpośrednio wpływa na pojawienie się cechy, a im wartość jest bliższa 0, tym większy jest wpływ czynników środowiskowych.

Prowadzone są badania, które doprowadziły do identyfikacji markerów genetycznych wskazujących na predyspozycję do tej choroby i są one ciągle rozwijane. Badania wskazują również na inną dziedziczność, w zależności od badanego parametru wyższą dla luźności stawów (ang. passive joint laxity) niż dla oceny radiologicznej budowy stawu (ang. hip scoring). Jest to jedna z przyczyn braku skutecznej eliminacji choroby wśród psów hodowlanych, kiedy w doborze hodowlanym ocena jest oparta jedynie na podstawie badania radiologicznego sta...