Dlaczego i kiedy skóra „blednie”? Zaburzenia barwnikowe skóry psów i kotów – cz. II - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Dlaczego i kiedy skóra „blednie”? Zaburzenia barwnikowe skóry psów i kotów – cz. II

Bielactwo – albinizm

Jest wrodzonym, dziedziczonym w sposób autosomalnie recesywny zaburzeniem, w przebiegu którego niedobór barwnika wiąże się z mutacją genu kodującego tyrozynazę. Co interesujące, koty rasy syjamskiej i burmańskiej zawdzięczają kolor swej okrywy włosowej mutacji tego właśnie genu (3). Osobniki albinotyczne posiadają prawidłową liczbę komórek barwnikowych, jednak odznaczają się biochemiczną niemożnością produkcji melaniny (5).

Wyróżnia się dwa podstawowe typy albinizmu: oczno-skórny, kiedy niedobór lub brak melaniny stwierdza się w skórze, jej przydatkach i w obrębie narządu wzroku, oraz albinizm oczny, kiedy melanina nie występuje jedynie w tkankach oka. W przypadku zwierząt albinosów całkowitemu odbarwieniu ulega skóra, włosy oraz błony śluzowe (2). Nie obserwuje się jednak charakterystycznego dla ludzi albinosów odbarwienia tęczówki, a psy dotknięte albinizmem zazwyczaj odznaczają się tęczówkami o błękitnym zabarwieniu (3). W przebiegu bielactwa w badaniu histopatologicznym wycinków skóry stwierdza się zupełny brak pigmentu, jednak w strefie warstwy podstawnej naskórka można dostrzec melanocyty w postaci tzw. „komórek jasnych”.

Piebaldyzm

U psów to dość częste zaburzenie rozwojowe dziedziczone w sposób autosomalny dominujący, a polegające na pojawianiu się na skórze odgraniczonych lokalnych odbarwień (plamek, cętek) lub kępek białych włosów. W odbarwionych obszarach melanocyty są nieobecne lub nie w pełni rozwinięte. Zjawisko to u psów jest tak powszechne, że praktycznie nie jest traktowane jako rzeczywista patologia (2).

Podsumowując, w procesie diagnozowania wrodzonych zaburzeń hipopigmentacyjnych należy ustalić, czy oprócz leukodermy lub leukotrichii u pacjenta występuje ubytek słuchu, niedobory barwnikowe dotyczące oczu lub nieprawidłowości hematologiczne (schemat 1, s. 68)., W przypadku stwierdzenia ubytku słuchu z dużym prawdopodobieństwem można podejrzewać zespół Waardenburga-Kleina, podczas gdy odbiegające od prawidł...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy