Diagnostyka otologiczna u psów i kotów – czego nie wolno pominąć?

Kiedy wykonać badanie mikrobiologiczne?

Podstawowymi wskazaniami do wykonania badania mikrobiologicznego jest przewlekłe zapalenie ucha zewnętrznego i brak odpowiedzi na prawidłowo prowadzone leczenie miejscowe, podejrzenie zapalenia ucha środkowego lub głębszych struktur tkankowych kanału słuchowego, obecność w preparacie pałeczek oraz podejrzenie zakażenia drobnoustrojami lekoopornymi (w kolejnych badaniach cytologicznych, mimo prowadzonego leczenia, stale występują bakterie). Materiał na posiew najlepiej pozyskać przez jałową końcówkę otoskopu z miejsca połączenia pionowego i poziomego odcinka przewodu słuchowego zewnętrznego. Przed pobraniem materiału, zarówno antybiotyki miejscowe, jak i podawane ogólnie należy odstawić na 3-5 dni.

Integralnymi składowymi diagnostyki otologicznej u pacjentów z otitis externa powinny być:

bardzo szczegółowy wywiad,

badanie ogólne i badanie dermatologiczne, w tym badanie fizykalne ucha (oglądanie i palpacja małżowiny usznej oraz zewnętrznego ujścia przewodu słuchowego),

bad anie otoskopowe/wideootoskopowe,

badanie cytologiczne

oraz – w zależności od przypadku – pozostałe badania dodatkowe (badanie mikrobiologiczne, badanie radiologiczne, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badania biochemiczne krwi itp.).

Znaczenie badania palpacyjnego w otologii

Ocenie wzrokowej powinno towarzyszyć badanie palpacyjne dostępnej części przewodu słuchowego zewnętrznego pod kątem obecności objawów bólowych, obrzęku, zwłóknień lub zwapnień, jak również charakterystycznego odgłosu „klikania” podczas ściskania kanału słuchowego, co świadczy o obecności wysięku. Jeśli podczas omacywana stwierdza się mineralizację przewodu słuchowego, szanse na skuteczność leczenia farmakologicznego są znikome.

O czym warto pamiętać, lecząc pacjenta z otitis externa?

Ze względu na fakt, że otitis externa, w szczególności w postaci przewlekłej i nawracającej, to proces wieloczynnikowy i bardzo złożony, leczenie za każdym ...