Dermatozy płytki nosowej u psów – wybrane choroby autoimmunologiczne

Płytka nosowa różni się w swojej budowie od skóry owłosionej. Na jej terenie nie występują mieszki włosowe ani gruczoły. Naskórek w tym obszarze osiąga 1,5 mm grubości, a warstwa rogowa jest bardzo zbita. Połączenie skórno-naskórkowe jest mocno pofałdowane (40).

Warstwa kolczysta na terenie płytki nosowej składa się z ok. 20 warstw, w odróżnieniu od skóry owłosionej, w której mamy jedynie dwie warstwy. Zdrowe lusterko nosowe cechuje pofałdowana struktura, określana często jako „kostka brukowa”.

Wybrane choroby o podłożu autoimmunologicznym ze zmianami lokalizującymi się w obrębie płytki nosowej to:

krążkowy toczeń rumieniowaty (DLE),

złuszczający toczeń rumieniowaty (ECLE),

pęcherzyca liściasta,

pęcherzyca rumieniowata,

pemfigoid błon śluzowych,

zespół skórno-naczyniówkowy (VKH;UDS),

immunologiczne zapalenie naczyń.

Krążkowy toczeń rumieniowaty (łac. discoid lupus erythematosus, DLE)

Jest to jedna z częściej występujących chorób autoimmunologicznych u psów (15). Do rozwoju choroby predysponowane są: owczarki collie, owczarki niemieckie, owczarki szetlandzkie oraz syberian husky (18). Niektórzy autorzy wymieniają również alaskan malamuty, chow chow oraz mieszańce tych ras jako predysponowane do zachorowania. Mogą chorować psy każdej płci i w różnym wieku, choć choroba najczęściej stwierdzana jest u psów w średnim lub starszym wieku (33).

W przypadku kotów zmiany obejmują głównie okolice twarzy i małżowin nosowych. Rzadko lokalizują się na lusterku nosowym (21).

U psów początkowe zmiany lokalizują się często na nosie. Obejmują lusterko nosowe, następnie grzbiet nosa, rozprzestrzeniając się w kierunku oczu. W obrębie płytki nosowej dochodzi do zmiany zabarwienia na kolor szary lub szaroniebieski. Charakterystyczna struktura powierzchni płytki nosowej ulega zatarciu, powierzchnia staje się gładka. Z czasem dochodzi do strupienia i nadżerkowego zapalenia lusterka nosa. Podobne zmiany mogą lokalizować się na wargach, wokół oczu...