Choroby skóry wywołane przez wirusy i pierwotniaki

Neosporoza

Neosporoza to choroba wielu gatunków zwierząt domowych i dzikich. Wywoływana jest przez pierwotniaka Neospora caninum, którego obecność została wykazana praktycznie na wszystkich kontynentach. Neospora caninum w cyklu rozwojowym ma dwóch żywicieli. Psy zarażają się przede wszystkim poprzez spożycie cyst zawierających bradyzoity, znajdujące się w tkankach zarażonych żywicieli pośrednich, w szczególności bydła. W przypadku naturalnego zarażenia okres prepatentny wynosi 5-9 dni, a okres patentny – 11-20 dni.

Oocysty nie są inwazyjne dla innych żywicieli bezpośrednio po ich wydaleniu z kałem, lecz wymagają wysporulowania w ciągu 1-3 dni w środowisku. Powtarzające się przezłożyskowe przenoszenie tkankowych postaci pasożytów od przewlekle zarażonych samic do płodów jest możliwe, chociaż częstość zarażeń tego rodzaju jest wysoce zmienna. Stwierdzono, że do 50% szczeniąt urodzonych przez suki zarażone N. caninum może zostać zarażonych przezłożyskowo, wśród których u 25% rozwijają się objawy kliniczne (9).

Neosporoza spotykana jest częściej u młodych psów, jako przyczyna choroby nerwowo-mięśniowej. Neosporoza skóry jest spotykana rzadko, opisywana tylko u psów starszych, i może być związana z przewlekłą immunosupresyjną terapią lub niedoborem odpornościowym. Choroba skóry charakteryzuje się licznymi, zwartymi, wyłysiałymi i wrzodziejącymi przetokowymi guzkami o średnicy 0,5-2,5 cm. Zmiany mają tendencję do przypadkowego umiejscawiania się na całym ciele.

Rozpoznanie różnicowe obejmuje zakażenia bakteryjne i grzybicze, nowotwór, sterylny ziarniniak i ziarniniak ropny oraz leiszmaniozę. W badaniu cytologicznym widoczne jest ropno-ziarniniakowe zapalenie, w badaniu histopatologicznym skóry stwierdza się rozszerzone ropno-ziarniniakowe zapalenie z masami guzków, limfocytów i komórek osocza – głęboko w skórze właściwej. Liczne, obłe wewnątrzkomórkowe tachyzoity są obecne wewnątrz komórek nabłonkowych, makrofagów i keratynocytów. Ostateczne rozpoznanie...