Biopsja skóry w diagnostyce schorzeń dermatologicznych

Biopsja wycięciowa i wycinkowa (eliptyczna)

Wymagają znieczulenia ogólnego. Biopsja wycięciowa polega na usunięciu cięciem w kształcie eliptycznym całego guzka, masy lub pęcherza. W przypadku biopsji wycinkowej pobieramy klin z tkanek na granicy zdrowych i zmienionych rejonów skóry. Ten sposób biopsji jest również pomocny w celu uzyskania materiału do diagnozowania chorób tkanki podskórnej tłuszczowej. Jeśli anatomicznie jest to możliwe, wówczas elipsę biopsyjną wycinamy wzdłuż kierunku układania się włosów. Zawsze najpierw pobieramy tkanki do hodowli (jeśli jest wskazanie) do odpowiedniej probówki, a następnie materiał do histopatologii (3). Próby te jak najszybciej umieszczamy w zbuforowanym 10-procentowym roztworze formaliny. Jeśli istnieją wskazania do wykonania innych badań, np. przy użyciu mikroskopu elektronowego, immunofluorescencji, kultur tkankowych, cytometrii przepływowej czy cytogenetyki, wówczas używamy innych utrwalaczy. Szczegóły na temat sposobu przesyłania i przygotowania materiału najlepiej odpowiednio wcześniej uzgodnić z patologie.

Przesyłanie próbek do badań histopatologicznych

Skóra może reagować tylko ograniczoną liczbą sposobów, z tego powodu informacje zawarte w piśmie przewodnim stanowią bardzo istotną pomoc dla patologa badającego daną próbkę. Wiele chorób skóry diagnozuje się za pomocą kombinacji szeregu danych takich, jak: wiek zwierzęcia, rasa, płeć, objawy kliniczne (rozmieszczenie, rodzaj zmian pierwotnych), historia choroby (w szczególności reakcje na wcześniejsze leczenie) oraz badanie histopatologiczne (2). Jeśli lista diagnostyki różnicowej przedłożona przez klinicystę nie zgadza się z wynikiem badania histopatologicznego, wówczas patolog zmuszony jest szukać subtelnych wskazówek w piśmie przewodnim.

Należy podkreślić, że biopsja i badanie histopatologiczne nie zastąpią czujności i przenikliwości lekarza klinicysty. Dokładny wywiad, wykonanie szczegółowego badania lekarskiego, pobranie właściwych próbek, formuło...