Algorytm postępowania w przypadkach ropnych zapaleń skóry u psów

Zakażenia bakteryjne skóry i tkanek miękkich u psów najczęściej powodowane są przez gronkowce koagulazododatnie, takie jak Staphylococcus pseudintermedius, Staphylococcus aureus, Staphylococcus intermedius, Staphylococcus epidermidis. S. schleiferi subsp. coagulans (koagulazododatni), S. schleiferi subsp. schleiferi (koagulazoujemny), S. lugdunensis, S. haemolyticus i S. epidermidis są bakteriami rzadziej izolowanymi ze zmian ropnych. Przeważająca większość piodermitów, jak często określane są ropne zapalenia skóry (RZS), uważana jest za wtórne, pierwotne, zaś zakażenia w praktyce występują dość rzadko.

Jednakże tendencja wzrostowa oporności na antybiotyki, szczególnie w USA i niektórych krajach europejskich, wskazuje na zagrożenia, jakie niesie oporność wielolekowa. Oporność ta może obejmować wiele grup antybiotyków β-laktamowych z wyjątkiem cefalosporyn III generacji oraz aminoglikozydów, fluorochinolonów, linkozamidów, makrolidów, tetracyklin, sulfonamidów z trimetoprimem, chloramfenikolu i rifampicyny. W celu minimalizowania rozpowszechniania się zjawiska anybiotykowrażliwości oraz optymalizacji efektów leczenia należy wziąć pod uwagę tok diagnostyczny ujęty w algorytmie postępowania przedstawiony w artykule (1, 2, 3).

Postępowanie diagnostyczne

Algorytm postępowania w przypadku ropnych zapaleń skóry u psów obejmuje ocenę kliniczną z postawieniem rozpoznania przyczynowego, głębokości zmian i lokalizacji, a odbywa się to na podstawie badania klinicznego, badania zeskrobiny, badania cytologicznego (preparat odciskowy, rozmaz, biopsja aspiracyjna cienkoigłowa), i w niektórych przypadkach z badania hodowlanego z antybiotykowrażliwością. Większość RZS ma pierwotną przyczynę, stąd jej nierozpoznanie prowadzi do częstych nawrotów choroby lub skutkuje brakie...