Zespoły przedsionkowe

Ośrodkowy zespół przedsionkowy

Choroba przedsionkowa wywołana uszkodzeniem w części centralnej ma kilka cech charakterystycznych, które odróżniają ją od obwodowej choroby przedsionkowej, przede wszystkim mogą wystąpić zaburzenia świadomości, takie jak apatia czy otępienie. W badaniu neurologicznym, poza deficytami ze strony nerwów czaszkowych VII i VIII, mogą wystąpić nieprawidłowości w zakresie funkcjonowania innych nerwów czaszkowych od V do XII, np. zmniejszone czucie skórne w części twarzowej głowy (NC V), osłabienie odruchu przełykania (NC IX) czy osłabienie ruchomości języka (NC XII). Często w przypadku zmian centralnych występują deficyty proprioceptywne spowodowane uszkodzeniem sąsiadujących zstępujących i wstępujących dróg prioprioceptywnych w pniu mózgu, które, podobnie jak skręt głowy, występują po stronie uszkodzenia (1, 2, 15). Możliwy jest każdy rodzaj oczopląsu – poziomy, rotacyjny, pionowy, a także oczopląs pozycyjny i o zmiennym kierunku, świadczący zawsze o przyczynie centralnej. U większości pacjentów poza ataksją przedsionkową występuje ataksja prioprioceptywna, dodatkowo możliwe są niedowłady lub porażenia po stronie uszkodzenia.

W celu dokładnej diagnostyki należy wykonać badania obrazowe – rezonans magnetyczny głowy lub tomografię komputerową (8-10). Rokowanie w przypadku ośrodkowego zespołu przedsionkowego jest ostrożne, a czasem niepomyślne, w zależności od przyczyny.

Paradoksalny zespół przedsionkowy

W paradoksalnym zespole przedsionkowym część objawów występuje po stronie przeciwnej niż uszkodzona. Przyczyną jest uszkodzenie móżdżku, najczęściej zlokalizowane w jego brzusznym konarze lub płacie kłaczkowo-grudkowym, i z tego powodu zawsze klasyfikuje się go jako centralny zespół przedsionkowy. W tym przypadku oprócz typowych objawów obserwuje się u pacjentów dysmetrię lub drżenia zamiarowe wynikające z uszkodzenia tej struktury. Zmiany móżdżkowo-przedsionkowe mogą objawiać się niektórymi lub wszystkimi objawami dysfunkcji ...