Ocena wielkości i funkcji prawej komory serca przy użyciu dostępnych metod diagnostycznych

Badanie kliniczne

Na koniec autorzy wspominają o badaniu możliwym do wykonania przez każdego lekarza weterynarii, czyli badaniu klinicznym. Mimo swej prostoty może ono pozwolić na zdiagnozowanie prawostronnej niewydolności serca. Najczęstszymi informacjami uzyskiwanymi z wywiadu u psów z takim podejrzeniem są: słabość i nietolerancja wysiłkowa, niechęć do leżenia i przyjmowanie nietypowej pozycji, omdlenia czy utrata wagi. W badaniu klinicznym można obserwować powiększenie powłok brzusznych na skutek wodobrzusza, stłumienie tonów serca czy szmerów oddechowych (na skutek wodopiersia), przyspieszenie oddechu i utrudniony oddech, obrzęki dystalnych części kończyn czy nadmierne wypełnienie żył szyjnych. Nie można też zapominać o podejrzeniu zaburzeń rytmu możliwym do uzyskania przy jednoczesnym osłuchiwaniu serca i badaniu palpacyjnym pulsu.

Podsumowanie

Choć badanie prawej części serca może nastręczać trudności, należy pamiętać, że łatwo dostępne metody diagnostyczne (wywiad i badanie kliniczne, RTG klatki piersiowej, EKG) mogą pozwolić na rozpoznanie procesu patologicznego toczącego się w jej obrębie. Dalsza diagnostyka wymaga użycia metod bardziej zaawansowanych (badanie echokardiograficzne), a w wyjątkowych przypadkach także rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej.