Nadciśnienie tętnicze – przyczyny, rozpoznawanie, leczenie

Leczenie

Z uwagi na fakt, że wprowadzenie leków obniżających ciśnienie tętnicze może zaszkodzić zdrowemu pacjentowi, a interpretacja wyników nie jest zawsze jednoznaczna, terapię nadciśnienia należy stosować ze szczególną ostrożnością. W przypadku obecności objawów związanych z uszkodzeniem narządów wewnętrznych zaleca się niezwłoczne wprowadzenie leczenia, W innych przypadkach przed wprowadzeniem terapii powinno się wykonać minimum dwie serie pomiarów. W przypadku rozpoznania nadciśnienia należy najpierw poszukać przyczyny pierwotnej, w przypadku jej braku stwierdza się nadciśnienie idiopatyczne. Leczenie zawsze należy rozpocząc od przyczyny pierwotnej. W niektórych przypadkach nie ma potrzeby, aby dodatkowo wprowadzać leki obniżające ciśnienie. Celem leczenia jest oczywiście zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia narządów wewnętrznych.

U psów rekomendowanymi lekami pierwszego rzutu są inhibitory konwertazy angiotensyny (np. benazepril 0,5-2 mg/kg m.c. co 12 h) oraz antagoniści receptora angiotensynowego (telmisartan 1 mg/kg m.c. co 24 h). Blokerów kanałów wapniowych (amlodypina 0,1-0,5 mg/kg m.c.) u psów nie stosuje się w monoterapii ze względu na fakt, że rozszerzając tętniczki doprowadzające, przyczyniają się do zwiększenia ciśnienia hydrostatycznego w kłębuszkach nerkowych i ich uszkodzenia. Inhibitory konwertazy angiotensyny oraz antagoniści receptora angiotensynowego powodują rozszerzenie tętniczek odprowadzających, co minimalizuje efekt wywołany przez amlodypinę.

U kotów lekiem pierwszego wyboru jest natomiast amlodypina. Dawka początkowa wynosi 0,625 mg na kota 1 x dziennie u pacjentów, u których ciśnienie nie przekracza 200 mmHg, jeśli ciśnienie jest wyższe niż 200 mmHg, zaleca się rozpoczęcie terapii od dawki 1,25 mg/kota 1 x dziennie. Bardzo rzadko stosuje się dawkę 2,5 mg/kota 1 x dziennie. Nie zaleca się stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny do monoterapii. Użycie antagonistów receptorów angiotensynowych (telmisartan 2 mg/kg m....