Nadciśnienie tętnicze – przyczyny, rozpoznawanie, leczenie

Rozpoznanie

Nadciśnienie w początkowych stadiach nie jest związane z żadnymi objawami klinicznymi, dlatego rozpoznanie stanowi pewną trudność. Diagnozę stawia się na podstawie wyników pomiarów ciśnienia. Jak już wspomniano, nadciśnienie występuje głównie u zwierząt starszych, dlatego zaleca się wykonywanie corocznych, profilaktycznych badań zarówno u psów, jak i kotów powyżej 9. roku życia.

Istnieje metoda warta uwagi, która służy jedynie do szybkiego oszacowania parametrów życiowych pacjenta i nie powinna zastępować dostępnych technik, opiera się na palpacyjnym badaniu tętnicy udowej i grzbietowej stopy. Przyjmuje się, że jeśli wyczuwa się tętno na tętnicy grzbietowej stopy, to szacunkowe ciśnienie skurczowe wynosi > 90 mmHg, natomiast jeśli nie wyczuwa się tętnienia na tętnicy grzbietowej stopy, a tętno na tętnicy udowej jest dobrze wyczuwalne, można zakładać, że ciśnienie skurczowe znajduje się w zakresie 60-90 mmHg.

Wśród współczesnych metod pomiaru ciśnienia tętniczego wyróżnia się bezpośrednie (metody inwazyjne) i pośrednie. Najdokładniejsze wyniki dają metody inwazyjne, jednak znajdują zastosowanie tylko u pacjentów w ciężkim stanie, wymagających dokładnego monitoringu, którzy poddawani są długotrwałym zabiegom chirurgicznym. Pomiar polega na wprowadzeniu do tętnicy specjalnego cewnika połączonego z transduktorem ciśnienia, w tym celu wykorzystuje się tętnicę grzbietową śródstopia, tętnicę udową oraz ogonową. Zabieg wymaga posiadania specjalistycznego sprzętu oraz umiejętności.

Wśród nieinwazyjnych metod najczęściej stosowanymi w praktyce weterynaryjnej są metoda oscylometryczna oraz technika dopplerowska. Obie procedury wymagają użycia mankietu pneumatycznego. Przed rozpoczęciem badania zaleca się, aby pacjent przez 5-10 min przebywał razem z właścicielem w cichym, spokojnym środowisku, nie powinien być narażony na stres, który mogą wywołać np. inne zwierzęta lub personel. Mankiet do mierzenia ciśnienia nie powinien przekraczać 30-40% ob...