Idiopatyczny obwodowy zespół przedsionkowy

Rozpoznanie

Pierwszy etap diagnostyki tego schorzenia polega na wykonaniu dokładnego badania neurologicznego, na postawie którego możemy stwierdzić, czy u pacjenta występuje ośrodkowy czy obwodowy zespół przedsionkowy. W przypadku tego schorzenia nie występują typowe objawy uszkodzenia pnia mózgu (zaburzenia świadomości), móżdżku (hipermetria, drżenia głowy, drżenia zamiarowe), niedowłady kończyn czy zaburzenia korektury.

Następnie należy wykluczyć pozostałe przyczyny obwodowego zespołu przedsionkowego. W tym celu należy wykonać badania dodatkowe:

pełne badanie morfologiczne i biochemiczne krwi,

badanie otoskopowe

oraz jeśli jest konieczność:

badanie obrazowe głowy.

W przypadku tej choroby nie stwierdza się żadnych patologicznych zmian w układzie przedsionkowym, w kanałach słuchowych i błonie bębenkowej oraz w wynikach badań krwi. W badaniach obrazowych głowy (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) nie obserwuje się istotnych zmian, jednak najnowsze doniesienia mówią, że w obrazie rezonansu magnetycznego głowy mogą występować niewielkie zmiany w obrębie narządu otolitowego, a mianowicie obserwowano większą asymetrię łagiewki w porównaniu do zdrowych zwierząt (4).

Leczenie

W większości przypadków dochodzi do samoistnego wyleczenia bez konieczności stosowania leków, natomiast zalecana jest fizjoterapia polegająca na m.in. repozycji głowy oraz laseroterapia, zwłaszcza w pierwszym etapie choroby oraz u pacjentów z utrzymującymi się objawami (6). W przypadku braku apetytu lub wymiotów polecana jest meklizyna – lek antyhistaminowy, który jest stosowany u ludzi w przypadku choroby lokomocyjnej, nudności oraz zawrotów głowy. U zwierząt z reguły podaje się go w pierwszych godzinach choroby, gdy objawy są gwałtownie wyrażone. Stosuje się go raz dziennie w dawce 6,25 mg u kotów, natomiast u psów dawka terapeutyczna jest nieco wyższa i wynosi 12-25 mg. Lek ten, w wielu krajach dostępny bez recepty, w Polsce niestety jest niedostępny. ...