Zaćma u psów – przyczyny, objawy i leczenie chirurgiczne (fakoemulsyfikacja)

Kwalifikacja do operacji usunięcia zaćmy

W ocenie możliwości przeprowadzenia zabiegu usunięcia zaćmy należy wziąć pod uwagę wiek i stan ogólny pacjenta. 

U starszych psów mogą bowiem występować zaburzenia motoryczne i poznawcze, wpływające niekorzystnie na ostateczny efekt zabiegu. Niezwykle istotnym czynnikiem jest także charakter psa, a konkretnie jego zdolność do współpracy z opiekunem i lekarzem. Niestety zdarza się, że niechęć do współdziałania ze strony zwierzęcia, agresja i skłonność do autoagresji, wykluczają skuteczne leczenie po operacji i poprzez znaczący wzrost ryzyka powikłań mogą przekreślać szanse na wyleczenie. 

Niezwykle istotne jest kompleksowe podejście do diagnostyki pacjenta, które pozwala na wykrycie choroby na wczesnym etapie jej rozwoju, czyli wtedy, kiedy możliwe jest osiągnięcie optymalnego efektu leczenia.

Usunięcie zaćmy powinno być wykonane we wczesnym stadium choroby, kiedy nie zdążyły się jeszcze rozwinąć wtórne do nieoperowanej zaćmy problemy okulistyczne i kiedy najmniejsze jest ryzyko powikłań pooperacyjnych. O szybkiej kwalifikacji do zabiegu należy pamiętać szczególnie w przypadku pacjentów z cukrzycą, u których występuje zwiększone ryzyko obrzęku, a nawet pęknięcia torebki soczewki, które w konsekwencji prowadzić mogą do ciężkiego zapalenia błony naczyniowej oka. W przypadkach z już istniejącym zapaleniem błony naczyniowej należy wprowadzić leczenie zachowawcze przed zabiegiem (19, 23).

Usunięcie zaćmy metodą fakoemulsyfikacji

Fakoemulsyfikacja (ang. phacoemulsification) jest aktualnie metodą z wyboru. Polega na usunięciu zaćmy poprzez fragmentację zrębu (jądra i kory soczewki) przy użyciu ultradźwięków (ang. emulsification) oraz poprzez aspirację rozbitego (emulsyfikowanego) materiału. Zabieg składa się z pewnej sekwencji procedur, takich jak: 

wykonanie cięcia rogówki, wypełnienie komory materiałem wiskoelastycznym, otwarcie torebki soczewki, (kapsuloreksja – łac. capsulorhexi...