Diagnostyka i leczenie operacyjne dysplazji stawów biodrowych psów w świetle obowiązujących algorytmów - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Diagnostyka i leczenie operacyjne dysplazji stawów biodrowych psów w świetle obowiązujących algorytmów

Ostatnie badania tego autora dotyczące procedury DPO jednoznacznie pokazują, że im starszy jest pies, tym wyższy może być odsetek powikłań (7,8% dla 5 miesięcy, 8,6% dla 6-7 miesięcy i 14,5% dla > 7 miesięcy) (11). Autorzy wielu prac wskazują na nadmierną sztywność w regionie płytki wzrostowej kości kulszowej i spojenia łonowego (11). Główne wskazania do procedur osteotomii to luźność stawu biodrowego przy objawach radiologicznych sugerujących ryzyko rozwinięcia OA, ale bez objawów (w tym i radiologicznych) choroby zwyrodnieniowej w momencie badania. Zakwalifikowani pacjenci muszą wykazywać prawidłowość w budowie bocznej krawędzi panewki z wartością DAR nie większą niż 25°, a różnica między RA i SA winna być równa lub większa niż 15°, natomiast wartość DI winna wynosić co najmniej 1 (8, 11).

Należy również wziąć pod uwagę wartość NA, która mierzona na radiogramach VD powinna wynosić co najmniej 105° (8, 11). A. Vezzoni, A. Santana i in. z dużym przekonaniem sugerują konieczność uwzględniania wartości pokrycia głowy kości udowej (ang. femoral head coverage – FHC) we współczesnych protokołach diagnostycznych (11). Luźność biodra o charakterze pasywnym (ang. passive hip laxity – PHL) (12) wyklucza psy z powodu niskiego prawdopodobieństwa zapobiegania podwichnięciu głowy kości udowej po zabiegu. PHL uważa się za główny czynnik ryzyka CHD i ocenia się go za pomocą wskaźnika dystrakcji (DI). Psy z niskim pokryciem głowy kości udowej (FHC) i poważnie uszkodzonym grzbietowym panewki stawowej są złymi kandydatami do zabiegu, ponieważ prawdopodobieństwo uzyskania odpowiedniego FHC po operacji jest niewielkie. Ponadto, jeśli występują zmiany zwyrodnieniowe stawu, wynik operacji może być wątpliwy (11).

Postępowanie chirurgiczne

W związku ze złożoną etiopatogenezą CHD rodzaj leczenia winien być uzależniany od nasilenia choroby i wieku psa, a przede wszystkim powinien opierać się na bazie rzetelnie przeprowadzonej kwalifikacji. S. Swainson w 2000 r. po raz pier...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy