Nagły przypadek – nagłe znieczulenie
Premedykacja
W anestezjologii weterynaryjnej, w znieczuleniach w trybie planowym, pierwszym etapem jest premedykacja. Znieczulenie w trybie „emergency” etap ten często pomija. W znieczuleniach w trybie nagłym premedykacja może służyć do:
- stabilizacji pacjenta i jest to premedykacja stabilizująca
i/lub
- zwalczania istniejącego już bólu, mówimy wtedy o premedykacji analgetycznej.
Stabilizacja stanu pacjenta przed znieczuleniem może obejmować przykładowo tlenoterapię, wyrównanie strat płynów i elektrolitów oraz równowagi kwasowo-zasadowej.
Procedurę stabilizacji pacjentów przyjmowanych w trybie nagłym dobrze opisuje RECOVER (ang. Reassessment Campaign On Veterinary Resuscitation).
W przypadku pacjentów znieczulanych w trybie nagłym leki dobrze jest podawać drogą dożylną, ponieważ w przypadku różnego rodzaju wstrząsu wchłanianie leków może być opóźnione i nieprzewidywalne.
Na tym etapie (uzyskanie dostępu dożylnego) warto rozważyć podanie leków przeciwwymiotnych:
- maropitant do 2 mg/kg m.c. i.v,
- ondansteron: 0,5-1 mg/kg m.c. w bardzo powolnym bolusie dożylnym,
- metoklopramid: 0,2-0,4 mg/kg m.c. i.v.
Użycie α-2-agonistów jest dyskusyjne w stanach nagłych ze względu na duże oddziaływanie na układ krążenia.
