Zespół oddechowy bydła. Cz. I. Zakaźne przyczyny BRD
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie najistotniejszych czynników chorobotwórczych oraz jednostek chorobowych przez nie wywoływanych. W kolejnym artykule przedstawione zostaną informacje na temat pobierania próbek do badań od zwierząt podejrzanych oraz przegląd dostępnych i nowoczesnych metod diagnostycznych.
Czynniki etiologiczne
Czynniki etiologiczne prowadzące do rozwoju zespołu oddechowego u bydła możemy podzielić na pierwotne (patogeny obligatoryjne) oraz wtórne (patogeny oportunistyczne).
Czynniki etiologiczne pierwotne indukują uszkodzenie dróg oddechowych i wywołują odpowiedź zapalną. Jednak w zależności od dawki zakaźnej i statusu immunologicznego gospodarza infekcja może prowadzić do rozwinięcia choroby klinicznej lub nie. Niektóre z patogenów mogą prowadzić do bezobjawowych zakażeń, w wyniku których zwierzęta stają się nosicielami. Zdecydowana większość patogenów obligatoryjnych ma zdolność osłabiania odporności wrodzonej związanej z układem oddechowym, tym samym ułatwiając bakteriom oportunistycznym wywołanie nadkażenia. W teorii u zdrowych zwierząt pierwotny patogen nie powinien być wykryty, aczkolwiek znane są odstępstwa od tej zasady (np. obecność Mycoplasma bovis). Natomiast w zależności od swojej zjadliwości może występować jako jedyny czynnik lub w połączeniu z innymi czynnikami ponosić odpowiedzialność za pojawienie się symptomów choroby.
Czynnik etiologiczny wtórny może być częścią normalnego mikrobiomu układu oddechowego, nie wywołując stanu zapalnego. W sytuacji naruszenia odporności wrodzonej przez inny patogen (zwykle obligatoryjny) lub inny czynnik o charakterze niezakaźnym patogen wtórny atakuje tkanki i wywołuje stan zapalny. Patogeny oportunistyczne są izolowane od zdrowych zwierząt, dlatego też istotna jest umiejętność interpretacji wyników badań i rozróżnienia pomiędzy skażeniem, kolonizacją i infekcją (1).
Najważniejsze czynniki etiologiczne, zarówno pierwotne, jak i wtórne, izolowane z przypadków zespołu oddechowego bydła przedstawiono w tab. 1.
Wirusowe czynniki chorobotwórcze
Adenowirusy bydła
Adenowirusy bydła (ang. Bovine adenovirus – BAV) te należą do rodziny Adenoviridae. Według International Committee on Taxonomy of Viruses „Virus Taxonomy: 2021 Release” gatunki adenowirusów bydlęcych wywodzą się z dwóch rodzajów:
- Mastadenovirus: Bovine mastadenovirus A (serotyp BAV 1), B (BAV 3) oraz C (BAV 10)
oraz
- Atadenovirus: Bovine atadenovirus D (BAV 4, BAV 5, BAV 8), E (BAV 6) oraz F (BAV 7) (2).
Wirusy te posiadają zdolność namnażania się w układzie oddechowym, jak i w przewodzie pokarmowym.
Zwierzęta zakażone sieją wirusa wraz z wydalinami oraz wydzielinami z nosa i oczu. Okres inkubacji choroby wynosi kilka dni (2-7), a zakażenia najczęściej obserwowane są u zwierząt w przedziale wiekowym od 3. do 16. tygodnia życia.
W przebiegu infekcji dróg oddechowych wśród objawów obserwowane są:
- kaszel,
- wypływy z nosa, worków spojówkowych,
- gorączka,
- brak apetytu,
- osłabienie i apatia.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2577 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
System Ovsynch w leczeniu powtarzających się rui u bydła
W dzisiejszej dynamicznie rozwijającej się hodowli bydła mlecznego efektywne zarządzanie cyklem rujowym u bydła staje się newralgicznym elementem pozwalającym osiągnąć wysokie wskaźniki reprodukcyjne w stadzie. Różnorodne czynniki mogą wpływać na zaburzenia płodności u krów. Po okresie poporodowym kluczową rolę odgrywa prawidłowa funkcja endokrynna podwzgórza i przysadki, która jest powiązana z działaniem hormonów sterydowych jajników poprzez […]
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
Opieka nad źrebną klaczą
Jeździectwo w Polsce od kilkunastu lat staje się coraz bardziej popularne. Wszystko wskazuje na to, że ta moda tak szybko nie minie. Wręcz przeciwnie – będzie się rozwijała. Również posiadanie własnego konia nie jest już czymś niezwykłym. Większość stajni oferuje miejsca hotelowe, gdzie można trzymać swojego pupila, nie martwiąc się o codzienną opiekę. Coraz częściej […]
Świadczenie usług poza siedzibą. Sprawdź, kiedy możesz pozostawić leki w gospodarstwie w celu leczenia zwierząt
Świadczenie usług po uzyskaniu zgody kierownika Pamiętaj, że w przypadku świadczenia tzw. czynności z wyznaczenia na podstawie art. 16 ust. 2a ww. ustawy wyznaczenie lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt następuje po uzyskaniu zgody kierownika zakładu leczniczego dla zwierząt, w ramach którego lekarz ten świadczy usługi weterynaryjne. Wyjątek od przechowywania […]
Nauka ma pobudzać do ciekawości i poszukiwania
Istnieje kilka dróg, za pomocą których MNP może przedostać się do organizmu. Czy któraś ma wpływ na jego większą/mniejszą toksyczność? Nasza wiedza na ten temat jest wciąż bardzo ograniczona, wydaje się jednak, że najwyższa toksyczność wiąże się z przenikaniem mikro-/nanoplastiku przez układ pokarmowy. Jest tak z dwóch powodów. Z jednej strony tą drogą do organizmu […]
Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami
W grudniu odbyła się Międzynarodowa Konferencja „Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami”. Prelegenci przyjechali do Wrocławia na zaproszenie prof. dr. hab. Tadeusza Stefaniaka. Konferencja odbyła się w Auli Jana Pawła II Uniwersytetu Przyrodniczego przy pl. Grunwaldzki 24. Organizatorami byli Zakład Immunologii i Prewencji Weterynaryjnej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, Sekcja Neonatologii PTNW, Sekcja Fizjologii i Patologii […]