Świąd skóry u kotów – postępowanie diagnostyczne
Do wykwitów pierwotnych zaliczamy natomiast plamki rumieniowe, grudki i płytki (2). Plamki rumieniowe będące następstwem stanu zapalnego skóry towarzyszą wielu różnym chorobom, natomiast obecność grudek najczęściej wskazuje na prosówkowe zapalenie skóry, a płytek – na zespół eozynofilowy. Wykwity pierwotne w obrębie obszarów wyłysień występują w przypadku chorób alergicznych, lecz nie obserwuje się ich w dermatozach psychogennych (6, 7, 10). W przypadku wyłysień paranowotworowych cechą charakterystyczną jest natomiast gładka i błyszcząca skóra w obszarze ubytku włosa i dający się łatwo epilować włos na granicy zmiany.
Należy pamiętać, że koty są gatunkiem, u którego różne choroby zarówno tła alergicznego, jak i infekcyjnego mogą manifestować się w postaci czterech fenotypów zmian skórnych. Co więcej, konkretna jednostka chorobowa u różnych osobników lub nawet u tego samego kota, ale w różnych okresach jego życia, może przebiegać w odmiennych postaciach klinicznych.
U kotów w zależności od dominującego objawu klinicznego wyróżnia się cztery zasadnicze zespoły chorobowe:
- intensywny świąd skóry głowy i szyi,
- symetryczne wyłysienia,
- prosówkowe zapalenie skóry,
- zespół eozynofilowy.
Każdy z wymienionych fenotypów może występować zarówno w przebiegu APZS, FASS, jak i FFA, zatem w trakcie badania klinicznego należy zwrócić uwagę na to, czy świądowi towarzyszy dodatkowo któryś z wymienionych wyżej fenotypów (5-7).
Jeżeli u pacjenta podejrzewa się skórny syndrom atopowy, to należy posłużyć się kryteriami diagnostycznymi przedstawionymi w tab. 3 (7).
W trakcie badania dermatologicznego warto posługiwać się gotowym diagramem, na którym można dokładnie zaznaczyć lokalizację zaobserwowanych zmian skórnych, co ułatwi monitorowanie ustępowania zmian lub ich progresję w trakcie wizyt kontrolnych.
W przypadku zmian lokalizujących się w obrębie głowy trzeba pamiętać o wykonaniu badania otoskopowego, aby móc wykluczyć pasożytnicze i infekcyjne choroby kanału słuchowego.
