Farmakodynamika: jak działa antybiotyk?

Co możemy zaobserwować?

Obliczenie MIC50 i MIC90 umożliwia porównanie skuteczności antybiotyków do celów klinicznych. Obliczenie MPC50 i MPC90 umożliwia podobne porównanie, ale związane z generowaniem oporności na antybiotyki.Im niższy MIC, tym lepiej z klinicznego punktu widzenia. Jednakże rozważając parametry farmakokinetyczne, konieczne jest również połączenie wartości MIC (parametr farmakodynamiczny) z kliniczną skutecznością leku.Ceftiofur i enrofloksacyna mają najniższe wartości MIC i MPC, natomiast najwyższe wartości widzimy dla tilmikozyny.Ustalając kolejność (od najniższej do najwyższej) wartości MIC90: ceftiofur > enrofloksacyna > florfenikol = tulatromycyna, tilmikozyna.Zastosowanie zasad MPC może służyć optymalizacji terapii i redukcji narastania oporności.

1 Stężenie zapobiegające zmutowaniu (MPC): najniższe stężenie leku, które blokuje wzrost zmutowanych subpopulacji bakterii.

Minimalne stężenie bakteriobójcze (MBC)

Minimalne stężenie bakteriobójcze definiujemy jako najniższe stężenie antybiotyku zdolne do redukcji początkowej populacji bakterii o 99,99% po 24 godzinach inkubacji w 37°C ze standardową ilością inokulatu.

Analiza wrażliwości bakterii in vitro na antybiotyki może zaniżać aktywność in vivo ze względu na poantybiotykowy efekt (PAE) i efekt wzmocnienia leukocytów po antybiotykoterapii (PALE).

Efekt poantybiotykowy może być definiowany jako tłumienie wzrostu mikroorganizmu jako konsekwencja narażenia na działanie antybiotyku, gdy nie ma go już w miejscu infekcji.

Można ją określić ilościowo jako różnicę w czasie pomiędzy dwoma populacjami bakterii, jednej nigdy niewystawionej na działanie antybiotyku, i drugiej, która takiemu działaniu została poddana, aby pomnożyć ich populację dziesięciokrotnie.Intensywność tego efektu zależy od mikroorganizmu, antybiotyku, jego koncentracji i długości działania.Efekt większy jest in vivo niż in vitro (2).Działanie takie może być niezwykle istotne i wyjaśnić efektywn...