Algorytmy leczenia biegunek u cieląt

Poza oszacowaniem stopnia odwodnienia u cieląt, należy określić stopień nasilenia kwasicy metabolicznej, od czego będzie zależeć ilość środka alkalizującego, który cielę powinno otrzymać. W warunkach terenowych można to określić na podstawie stanu klinicznego zwierzęcia (tab. 2). Przy ocenie kwasicy powinno się również uwzględnić wiek cielęcia, ponieważ badania pokazują, że u cieląt w wieku do 8 dni, pomimo znacznego osłabienia, nie dochodzi do tak dużej utraty zasad buforujących jak u cieląt starszych, tj. > 8. dnia (12).

Tab. 2. Ocena stopnia kwasicy metabolicznej u cieląt z biegunką na podstawie badania klinicznego (9, zmodyfikowane)
* Uwaga, objawy kliniczne w niektórych przypadkach przeszacowują faktyczny deficyt wodorowęglanu.

W zależności od nasilenia kwasicy metabolicznej powinno się uwzględnić w terapii odpowiednią ilość wodorowęglanu sodu konieczną do korekcji kwasicy (tab. 2).

Wybór sposobu leczenia

Jeśli tylko stan kliniczny zwierzęcia na to pozwala (występuje odruch ssania), to leczeniem z wyboru powinno być nawadnianie doustne. Nie każdy płyn charakteryzuje się taką samą skutecznością nawadniania. Wybierając roztwór do nawadniania doustnego, należy rozważyć kilka czynników. Dobry roztwór powinien zawierać: 1) odpowiednią ilość sodu (90-130 mmol/L); 2) składniki, które ułatwiają absorpcję sodu i wody z jelita (glukozę, cytrynian, octan, propionian lub glicynę); 3) środek alkalizujący w celu korekcji kwasicy metabolicznej (octan, propionian lub wodorowęglan); 4) dostarczać energię (13).

Najczęściej wykorzystywanym źródłem energii w płynach jest glukoza. W płynie do nawadniania doustnego stosunek glukozy do sodu powinien wynosić od 1:1 do 3:1. Uwzględniając długość jelit (od 15,8-18,6 m) u cieląt ras holsztyńsko-fryzyjskich w wieku 1-2 tygodni, całkowita ilość glukozy zabsorbowana w jelitach cienkich szacowana jest na 3,8-13,4 g/godzinę. Jeśli cielęta są karmione dwukrotnie w ciągu dnia, to powinny móc wchłonąć około 161 g glukozy ...