Ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej (ASD) − opis przypadków
Patofizjologia
U ludzi i zwierząt ubytek przegrody międzyprzedsionkowej bardzo rzadko daje objawy kliniczne, ponieważ w warunkach fizjologicznych między lewym a prawym przedsionkiem panuje minimalna różnica ciśnień, ok. 15 mmHg. Ze względu na gradient ciśnienia panującego w prawym przedsionku (ok. 0-5 mmHg) i w lewym przedsionku (ok. 20 mmHg) obecny jest jednak lewo-prawy przeciek krwi przez otwór w obrębie przegrody międzyprzedsionkowej. Zazwyczaj przepływ krwi utlenowanej i odtlenowanej przez ubytek ma charakter nierestrykcyjny (swobodny) i jest zgodny z gradientem ciśnień międzyprzedsionkowych.
Czasem, jeżeli ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej jest dość duży, może dochodzić do przeciążenia objętościowo-ciśnieniowego prawego przedsionka, a w konsekwencji prawej komory, co skutkuje zwiększoną ilością krwi docierającej tętnicą płucną do płuc. Obecność zbyt dużej ilości krwi przepływającej przez miąższ płuc może prowadzić do zmian naczyniowych w obrębie naczyń płucnych, prowadząc do zwiększonego oporu w ich wnętrzu. Skutkiem zbyt dużego oporu będzie trudność w dotarciu krwi do płuc, prowadząca do rozwoju nadciśnienia płucnego typu tętniczego (PAH), nazywanego też nadciśnieniem płucnym przedwłośniczkowym (prekapilarnym). Charakteryzuje się ono prawidłowym ciśnieniem w tętnicy płucnej i prawidłową objętością wyrzutową serca, przy obecności echokardiograficznych objawów nadciśnienia płucnego, m.in. niedomykalność zastawki trójdzielnej powyżej gradientu ciśnienia 31,4 mmHg (4).
Dodatkowo, nieleczony ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej może doprowadzić do powiększenia prawego przedsionka i prawej komory, przerostu ciśnieniowego prawej komory oraz zatorów zlokalizowanych w prawym sercu. Wraz z powiększaniem się prawego przedsionka może dochodzić też do przedsionkowych zaburzeń rytmu, jest to związane z lokalizacją w obrębie ściany prawego przedsionka węzła zatokowego-przedsionkowego (SA) i przedsionkowo-komorowego (AV).
Ciekawym zjawiskiem jest „otwieranie się” foramen ovale, co jest obserwowane np. w chorobach przebiegających ze zwiększonym ciśnieniem w obrębie lewego przedsionka, np. u dorosłych psów w chorobie zwyrodnieniowej zastawki dwudzielnej (MVD).
Przypadek I
Pacjentem kliniki była samica sznaucera miniaturowego w wieku 6 lat. Powodem konsultacji kardiologicznej były pojawiające się epizody omdlenia i osłabienia, głównie w okresie gorących dni. Zapis EKG wykonany przez lekarza prowadzącego wskazywał na cechy kardiomegalii.
Podczas badania klinicznego stwierdzono szmer sercowy, skurczowy, lewostronny koniuszkowy 3/6 i skurczowo-rozkurczowy u podstawy serca 3/6, z okresowym wypadaniem skurczu serca wraz z odpowiadającym mu brakiem fali tętna na tętnicy udowej.
W badaniu echokardiograficznym stwierdzono znaczny ubytek przegrody międzyprzedsionkowej (ASD), obejmujący większą część przegrody, powodujący powstanie wspólnej jamy jednego przedsionka. Ubytek skutkował mieszaniem się krwi utlenowanej i odtlenowanej. Obserwowano zmiany dysplastyczne w obrębie zastawki trójdzielnej, a także zastawki mitralnej, wraz z obecnością dodatkowej struny ścięgnistej w obrębie lewej komory. Widoczne były znaczna niedomykalność zastawki trójdzielnej i mitralnej, przemieszczenie aorty w stronę prawą w niewielkim stopniu i powiększenie światła prawej komory, prawdopodobnie wtórnie do zwiększonego napływu krwi do prawego przedsionka. Kurczliwość serca utrzymywała się w granicach normy. Zapis EKG towarzyszący badaniu echo odpowiadał blokowi przedsionkowo-komorowemu typu Mobitz II.
Ze względu na przeciążenie objętościowe serca zalecono furosemid w dawce 1 mg/kg m.c. raz dziennie, a celem obniżenia obciążenia następczego serca zaordynowano pimobendan w dawce 0,25 mg/kg m.c. dwa razy dziennie oraz benazepril 0,5 mg/kg m.c.
Obraz ultrasonograficzny wskazywał na ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu otworu pierwotnego (ASDI, częściowy kanał przedsionkowo-komorowy PAVC) ze względu na obecność otworu międzyprzedsionkowego, nieprawidłowości w budowie zastawek, przy jednoczesnym braku ubytku międzykomorowego.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2641 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Niezakaźne przyczyny chorób kończyn u świń
Problem kulawizn u loch Kulawizny u loch są, tuż po problemach w rozrodzie, najważniejszą przyczyną brakowań loch z dalszej hodowli. Najwięcej przypadków obserwuje się w okresie od odsadzenia do momentu porodu. Bardzo często schorzenia kończyn są rejestrowane u pierwiastek lub u loch po drugim porodzie, a więc w okresie, kiedy wchodzą one w najbardziej wydajny […]
Posocznica cieląt wywołana przez E. coli. Kolisepticemia
Zapobieganie W przypadku zachorowań na kolisepticemię należy brać pod uwagę przede wszystkim dwa czynniki: niski poziom immunoglobulin w surowicy krwi oraz system odchowu cieląt sprzyjający zakażeniom patogennymi szczepami E. coli (14, 17, 18). Wiele czynników ma wpływ na transfer immunoglobulin siarowych. Jednak najważniejszą rolę odgrywają czas, w jakim zostanie podana siara po urodzeniu, oraz ilość […]
Niezakaźne przyczyny chorób kończyn u świń
Problem kulawizn u loch Kulawizny u loch są, tuż po problemach w rozrodzie, najważniejszą przyczyną brakowań loch z dalszej hodowli. Najwięcej przypadków obserwuje się w okresie od odsadzenia do momentu porodu. Bardzo często schorzenia kończyn są rejestrowane u pierwiastek lub u loch po drugim porodzie, a więc w okresie, kiedy wchodzą one w najbardziej wydajny […]
Kiedy warto zlecić rozmaz krwi u koni?
Po drugie, w rozmazie możliwe jest postawienie podejrzenia aglutynacji erytrocytów, sugerującej immunohemolityczne tło niedokrwistości – IMHA (ryc. 3). Weryfikacja występowania aglutynacji następuje w teście aglutynacji szkiełkowej. Niedokrwistości immunohemolitycznej może także towarzyszyć obecność sferocytów (choć rzadko spotykana u koni). W przypadku hemolizy na tle uszkodzeń oksydacyjnych erytrocytów (np. w przypadku zatruć liśćmi czerwonego klonu lub DMSO) […]
Wskazówki na wypadek widocznego niepowodzenia terapii antybiotykowej. Kryteria skutecznej terapii oraz kluczowe pytania jako 5 kroków drzewa analitycznego
Czynniki powiązane z użyciem antybiotyku w terapii: Czy wybór antybiotyku opierał się na badaniach klinicznych i dodatkowych (diagnoza, antybiogram)? Sprawdź odpowiedź na pytanie 3. Farmakokinetyka/farmakodynamika wybranego antybiotyku? Koncentracja i czas działania antybiotyku w zakażonej tkance a efektywność w stosunku do czynnika bakteryjnego wywołującego chorobę (spektrum działania antybiotyku, wrażliwość z antybiogramu – odpowiedzi na pytanie 3.). […]
Czarno na białym – mastitis okiem praktyka – rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim
Rozmowa z dr. n. wet. Sebastianem Smulskim, pracownikiem Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, specjalistą w dziedzinie profilaktyki i leczenia mastitis u krów, który w swoich badaniach zgłębia tematykę zapalenia gruczołu mlekowego u bydła, zarówno w aspekcie naukowym, jak i praktycznym. Większość zapaleń gruczołu mlekowego ma etiologię bakteryjną. Dlaczego, pomimo rozwoju mikrobiologii, medycyny weterynaryjnej i prowadzonych badań, […]
XVIII FORUM ZOOTECHNICZNO-WETERYNARYJNE: NOWE HORYZONTY W ROZRODZIE ZWIERZĄT
Na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w dniach 18-19 kwietnia br. odbyło się XVIII Forum Zootechniczno-Weterynaryjne pod hasłem „Rozród zwierząt w dobie selekcji genomowej”. To wydarzenie zgromadziło liczne grono lekarzy weterynarii oraz hodowców, by omówić najnowsze osiągnięcia w dziedzinie hodowli i rozrodu zwierząt. Organizacja Forum była wspólnym przedsięwzięciem Poznańskiego Koła Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Wielkopolskiego Oddziału Polskiego […]