Tajemnica zawodowa lekarza weterynarii a media społecznościowe

Analizując treści zamieszczane na profilach branży weterynaryjnej, należy sobie postawić pytanie – a co z tajemnicą zawodową? Nie można pomijać faktu, że Kodeks Etyki Lekarza Weterynarii powstawał jeszcze w czasach, gdy Internet oraz media społecznościowe nie były rozwinięte w taki sposób jak w chwili obecnej. Jednakże, czy lekarza weterynarii również i w mediach społecznościowych obowiązuje tajemnica zawodowa?

Tajemnica zawodowa

Tajemnica zawodowa lekarza weterynarii jest określona w art 28. Kodeksu Etyki Lekarza Weterynarii. Zgodnie z treścią przepisu tajemnicą zawodową objęte jest wszystko, czego lekarz weterynarii dowiedział się w trakcie wykonywania czynności zawodowych. Wszak tylko i wyłącznie taką suchą informację znajdziemy w Kodeksie Etyki Lekarzy Weterynarii. Prawo weterynaryjne należy uznać za jedną z bardziej zaniedbanych dziedzin prawa. Trudno jest doszukać się legalnej definicji tajemnicy zawodowej lekarza weterynarii. Orzecznictwo oraz doktryna również nie są najbardziej pomocne w udzieleniu odpowiedzi: czym jest tajemnica zawodowa lekarza weterynarii? Najlepszym rozwiązaniem wydaje się przyjęcie, że są to wszelkie informacje, jakich lekarz weterynarii dowiedział się w trakcie wykonywania swojego zawodu – a więc informacje związane z czynnościami zawodowymi. Powinno teraz paść pytanie − czyli jakie?

Za informację objęte tajemnicą zawodową lekarza weterynarii przyjąć należy:

• dane właściciela pacjenta,
• dane pacjenta,
• schorzenia wykryte u pacjenta,
• diagnozę,
• sposób leczenia,
• podane leki.

Udzielanie informacji objętych tajemnicą zawodową przez lekarza weterynarii

Lekarz weterynarii może udzielać informacji objętych tajemnicą zawodową tylko i wyłącznie osobie uprawnionej. Przez taką osobę oczywiście rozumiemy właściciela pacjenta lub inną osobę przez niego upoważnioną. Z ostrożności upoważnienie takie powinno przyjąć formę pisemną, tak aby lekarz weterynarii nie naraził się na zarzut ujawnienia informacji o pacjencie osobie do tego nieupoważnionej. Dopuszczalne wydaje się również konsultowanie przypadków medycznych z innymi lekarzami weterynarii, ale tylko i wyłącznie w taki sposób, który uniemożliwi identyfikację pacjenta oraz jego właściciela.

Zdarzają się sytuację, że do lekarzy weterynarii dzwonią np. hodowcy psów czy kotów, chcąc otrzymać informację o psie czy kocie z ich hodowli, który leczony jest w danym gabinecie. Oczywiście nie wolno takiej osobie udzielić informacji! W swojej praktyce autorka spotkała się również z sytuacją, gdzie klientka chciała, aby to autorka zatelefonowała do lekarza weterynarii w jej imieniu, ponieważ w jej mniemaniu jako adwokatowi udzielone zostaną jej wszelkie informacje.