Rehabilitacja pacjenta po podwójnej dyskopatii i nauka chodu rdzeniowego – opis przypadku

Dyskopatia to coraz częściej występujące u psów schorzenie, które jest konsekwencją wypadnięcia, przesunięcia bądź degradacji tarczek międzykręgowych wskutek ich zwyrodnienia bądź zwapnienia. Powoduje to zbliżenie się jądra miażdżystego w stronę rdzenia kręgowego, co wywołuje objawy neurologiczne uzależnione od miejsca wystąpienia. W przypadku odcinka szyjnego zauważa się ból, zmniejszony zakres ruchów oraz przykurcze mięśni szyi czy też obniżoną pozycję głowy. W konsekwencji może prowadzić to do porażenia czterokończynowego. Jeśli przemieszczenie krążka międzykręgowego dotyczy odcinka piersiowo-lędźwiowego, obserwuje się: ból oraz sztywność kręgosłupa, brak chęci do ruchu, porażenie kończyn miedniczych i zaburzenia oddawania kału oraz moczu (1, 2, 10).

W przypadku analizy predyspozycji do występowania choroby krążka międzykręgowego można przytoczyć rasy chondrodystroficzne, takie jak: buldożki francuskie, jamniki, a także rasy duże: dobermany, boksery i owczarki niemieckie. Nie bez znaczenia pozostaje proces starzenia się zwierzęcia, co za tym idzie – stopniowe niszczenie i uszkadzanie dysków międzykręgowych spowodowane obniżeniem ilości kolagenu. To wpływa na zwiększenie ryzyka wystąpienia dyskopatii (10).

Samo leczenie może przebiegać w dwóch wariantach: zachowawczo oraz operacyjnie. Choroby kręgosłupa wymagają szczególnej ostrożności oraz ochrony niestabilnych odcinków, dlatego też leczenie zachowawcze polega na ograniczeniu ruchu zwierzęcia przez okres około miesiąca oraz zastosowanie leków. Leczenie operacyjne wykonywane jest w uzasadnionych przypadkach, w momencie gdy pacjent jest w dobrym stanie ogólnym, a czas, który upłynął od wystąpienia ostrych objawów, nie wyklucza przeprowadzenia zabiegu (4, 9).