Neurologia weterynaryjna wciąż się rozwija ‒ lek. wet. Paulina Drobot

Na naszej stronie jeszcze przez tydzień trwa miesiąc neurologii. Postanowiliśmy więc porozmawiać z ekspertką w dziedzinie neurologii weterynaryjnej – lek. wet. Pauliną Drobot i zadać jej kilka pytań odnośnie tej wciąż zbyt mało popularnej dziedziny medycyny weterynaryjnej.

Lek. wet. Paulina Drobot jest absolwentką Wydziału Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu. Już w trakcie studiów zainteresowała się neurologią weterynaryjną, a po uzyskaniu tytułu lekarza weterynarii w 2017 roku rozpoczęła pracę kliniczną w Gabinecie Neurologii Uniwersytetu Przyrodniczego. W 2018 roku podjęła studia doktoranckie nt: „Ocena korelacji pomiarów wolumetrycznych mózgowia w badaniach rezonansu magnetycznego z wynikami badania elektroencefalograficznego u psów z padaczką idiopatyczną”. Swoje zainteresowania kieruje w stronę padaczki idiopatycznej oraz diagnostyki obrazowej w neurologii. Jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Neurologii Weterynaryjnej. Regularnie uczestniczy w Konferencjach neurologicznych. W 2018 roku ukończyła kurs z zakresu neuroobrazowania tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego w Bolonii, a w 2021 z zakresu elektrodiagnostyki. Od kilku lat konsultuje pacjentów neurologicznych oraz ocenia i opisuje obrazy rezonansu magnetycznego. Wolny czas spędza aktywnie, przede wszystkim na długich spacerach z psem Melonem oraz podróżach.

Jakie badania wykonuje się przy podejrzeniu choroby neurologicznej?

Przy podejrzeniu choroby neurologicznej należy zacząć od wykonania pełnego badania klinicznego oraz neurologicznego. Dzięki temu potwierdzamy czy objawy rzeczywiście dotyczą układu nerwowego oraz określamy dokładną lokalizację problemu. Wiele chorób kardiologicznych czy ortopedycznych może dawać podobne objawy, dlatego tak ważny jest ten pierwszy element postępowania w diagnostyce neurologicznej.

Jakie choroby neurologiczne najczęściej występują u psów i kotów?

Najczęstsze przyczyny wizyt neurologicznych to drgawki, objawy przedsionkowe oraz dyskopatie. Jeżeli chodzi o inne choroby to wszystko zależy w dużej mierze od “mody” na niektóre rasy psów czy kotów. Kilka lat temu częstymi pacjentami były psy rasy Yorkshire Terrier predysponowane do zapaleń mózgu na tle immunologicznym, w tej chwili są to buldożki francuskie czy mopsy u których diagnozujemy wady wrodzone kręgosłupa, dyskopatie czy choroby rdzenia kręgowego, takie jak np. torbiele pajęczynówki. Również w ostatnim czasie wzrosło zainteresowanie rasą Cavalier Kings Charles Spaniel czy Szpic minaturowy, u których z kolei występuje wada wrodzona tj. malformacja Chiari prowadząca do jamistości rdzenia kręgowego. U kotów poza padaczką, zespołem przedsionkowym na tle zapalenia ucha środkowego oraz problemami z nietrzymaniem moczu czy kału na tle pourazowym, bardzo często diagnozowaną w ostatnim czasie chorobą jest niestety neurologiczna postać zakaźnego zapalenia otrzewnej.

Czy dolegliwości neurologiczne to zawsze objaw choroby neurologicznej? Jakie inne choroby mogą wywołać objawy ze strony układu nerwowego?

Nie zawsze, przykładem są encefalopatie, czyli uszkodzenie mózgowia na tle różnych czynników. Mogą one mieć tło wrodzone lub nabyte. Najczęściej diagnozujemy encefalopatie wątrobowe (zatrucia, nowotwory, krążenie wrotno-oboczne), nerkowe oraz zaburzenia elektrolitowe.

Czy istnieją objawy neurologiczne, które występują chwilowo i tylko w szczególnych przypadkach, ale nie są oznaką choroby?

U szczeniąt mogą być związane z hipoglikemią wtórnie do nieregularnego pobierania pokarmu.

Objawy neurologiczne mogą często pojawiać się epizodycznie, trwają kilka-kilkanaście sekund, ale są one oznaką choroby, która z kolei nie zawsze musi być zagrożeniem dla życia pacjenta. Przykładem jest tzw. ‘head bobbing’ czyli idiopatyczne drżenia głowy charakterystyczne głównie dla buldogów angielskich, dobermanów oraz dogów argentyńskich. Choroba ta, po wykluczeniu innych możliwych przyczyn drżeń głowy, ma przebieg epizodyczny, objawy udaje się bardzo często przerwać zabawą lub przysmakiem i u wielu psów ma charakter samoograniczający się.