Kamica układu moczowego

Kamica układu moczowego − leczenie

Leczenie kamicy układu wydalniczego zależy od lokalizacji mineralizacji i stanu klinicznego pacjenta. W przypadku niedrożności dróg wyprowadzających mocz, należy działać natychmiast. Ostre zatrzymanie moczu prowadzi do szybkiego rozwinięcia się uremii i niebezpiecznej dla życia hiperkaliemii. Najczęściej kamień moczowy wklinowuje się w błonę śluzową cewki moczowej (zwłaszcza u psów samców, w okolicy przed kością prącia). Konieczne jest podjęcie próby przesunięcia kamienia w stronę pęcherza moczowego, przepłukując cewkę w procedurze cewnikowania, jednak udaje się to bardzo rzadko, a jeżeli się uda, to kamienie będą miały tendencję do ponownego zatykania światła cewki.

Kamienie o średnicy mniejszej niż 3 mm (średnicy mniejszej niż światło cewnika) można wypłukać przez cewnik, jednakże zazwyczaj nie jest to konieczne, gdyż stosunkowo swobodnie mogą one wypływać drogą anatomiczną. Wyzwanie stanowią kamienie usytuowane w miedniczkach nerkowych i moczowodach (zazwyczaj zbudowane są ze szczawianów wapnia) (5). Chirurgiczne usunięcie zalegających złogów krystalicznych często nie jest możliwe i w konsekwencji konieczne jest wykonanie nefrektomii.

Możliwość i skuteczność rozpuszczania kamieni moczowych zależy od wielu czynników, między innymi od składu kamieni, ich wielkości i miejsca ulokowania. Podstawową zasadą jest wymuszenie wzmożonej diurezy (optymalny ciężar właściwy moczu wynosi < 1,020).

Kamienie struwitowe podlegają rozpuszczeniu farmakologicznemu.

Kluczowe znaczenie ma przede wszystkim dieta, której głównymi celami są zakwaszanie moczu i obniżenie ilości pobieranych substratów. Ze względu na wysokie prawdopodobieństwo towarzyszącej infekcji (zwłaszcza u psów, rzadziej u kotów) niezbędne jest wprowadzenie antybiotykoterapii, która u&nb...