Zespół zaburzeń jelitowych u świń

Czynniki etiologiczne PIDC

Rozpoczynając rozważania na temat czynników etiologicznych PIDC, warto wspomnieć, ze przewód pokarmowy świń zawiera miliardy różnych baterii, które stanowią fizjologiczną florę niezbędną do prawidłowego jego funkcjonowania. Poza tym wpływ zarówno na skład tej mikroflory, jak i na obecność bakterii patogennych mają kompozycja oraz rodzaj paszy. Czynniki żywieniowe mogą prowadzić do wystąpienia biegunki nawet bez udziału patogenów lub wpływać na prewalencję chorobotwórczych drobnoustrojów i stopień zmian w przewodzie pokarmowym. Innymi, niezakaźnymi czynnikami wpływającymi na występowanie biegunek u świń są te związane z zarządzaniem. Niewłaściwe zarządzanie przyczynia się z jednej strony do rozprzestrzeniania się patogenów w obrębie fermy, z drugiej negatywnie wpływa na układ immunologiczny, nasilając stres.

Profil patogenów wywołujących PIDC różni się w zależności od kraju, a nawet na poziomie poszczególnych stad. Jednak trudno jest przypisać określoną rolę oraz różnicować udział poszczególnych drobnoustrojów w PIDC bez dokładnych badań nie tylko jakościowych, ale też ilościowych.

Tradycyjnie, zakaźne przyczyny zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego możemy podzielić na bakteryjne, wirusowe oraz pasożytnicze. Jak już wspomniano wcześniej, przyczyną biegunek mogą być również czynniki niezakaźne, takie jak: temperatura, stres, pasza, toksyny.

W przypadkach występowania biegunek w stadach świń, nierzadko w badaniach laboratoryjnych wykrywano więcej niż jeden chorobotwórczy drobnoustrój. Badania przeprowadzone w Danii pokazały, że w przypadku wybuchu biegunek u świń około miesiąc po odsadzeniu często wykrywano mieszane zakażenia ETEC, L. intracellularis i B. pilosicoli (7). Przypuszczenia dotyczące głównej roli tych trzech bakterii w etiologii PIDC w Danii potwierdziły także inne badania (8, 9). W Kanadzie również wykazano mieszane zakażenia z udziałem ETEC, L. intracellularis i B. pilosicoli u warchlaków (10). Badania przepr...