Badania nad bezpieczeństwem wczesnej pooperacyjnej hydroterapii

Badanie opublikowane w najnowszym numerze Journal of Small Animal Practice (JSAP) wykazało, że wczesna hydroterapia może być związana ze zwiększonym ryzykiem powikłań pooperacyjnych po leczeniu chirurgicznym z powodu wypadnięcia krążka międzykręgowego w odcinku piersiowo-lędźwiowym (IVDE).

W badaniu zatytułowanym „Safety of early postoperative hydrotherapy in dogs undergoing thoracolumbar hemilaminectomy” (Bezpieczeństwo wczesnej pooperacyjnej hydroterapii u psów poddanych hemilaminektomii odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa) dokonano retrospektywnego przeglądu dokumentacji medycznej szpitala referencyjnego w Szwecji w celu zidentyfikowania psów, u których wykonano hemilaminektomię z powodu ostrej lub przewlekłej IVDE odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa i które rozpoczęły hydroterapię w ciągu 5 dni po zabiegu. Informacje zebrane z dokumentacji medycznej obejmowały rozpoznanie, objawy kliniczne, nasilenie objawów neurologicznych, rozpoczęcie i czas trwania hydroterapii, powikłania pooperacyjne i dalszą obserwację. Powikłania pooperacyjne uznawano za poważne, jeśli wymagały hospitalizacji, operacji lub jeśli pies zmarł lub został poddany eutanazji, która była bezpośrednią konsekwencją powikłań. Powikłanie uznawano za niegroźne, jeśli leczenie ambulatoryjne było wystarczające do jego wyeliminowania.

Łącznie do badania włączono 83 psy. Hydroterapię rozpoczynano w ciągu średnio 2,7 (1 do 5) dni po operacji i polegała ona na pływaniu bez bieżni podwodnej (UWTM) u psów z ciężkim niedowładem lub paraparezą. Wraz z poprawą stanu neurologicznego i gdy możliwe było poruszanie się z asystą, rozpoczynano UWTM. U 96% psów stosowano pływanie jako pooperacyjną hydroterapię, zaczynając od średnio 2,7 dnia po operacji, u 57% psów stosowano UWTM jako pooperacyjną hydroterapię, zaczynając od średnio 13. dnia po operacji. U 45% psów stosowało oba sposoby hydroterapii.

Jak mówi dr Abtin Morjarradi, główny autor pracy ‒ W okresie badania odnotowano w sumie 10 drobnych powikłań, w tym zakażenie miejsca operowanego (SSI) (n=5), biegunkę (n=4) i zakażenie dróg moczowych (n=1). Poważne powikłania odnotowano u 26 psów w okresie badania i obejmowały one eutanazję (n=13), ostre zapalenie skóry (n=1), ropień rdzenia kręgowego (n=1) i wypadnięcie dysku (n=1). Powodem eutanazji było nietrzymanie moczu (n=5), brak poprawy neurologicznej (n=2), kliniczne podejrzenie postępującej mielomalacji (PMM) (n=2), uporczywy ból (n=1), agresja (n=1) oraz rozległe zapalenie tkanki łącznej z ropniem ogonowym prawej kości udowej bez znanej przyczyny (n=1).

Wizyty kontrolne u 71 psów odbyły się średnio po 15,3 (9 do 30) dniach, a u 68 psów średnio po 45,9 (30 do 111) dniach od operacji. W czasie pierwszej wizyty kontrolnej 68% psów było w stanie poruszać się, z wynikiem Modified Frankel Score (MFS) 4 lub wyższym. Podczas ostatniej wizyty kontrolnej 97% psów było w stanie poruszać się, z MFS 4 lub wyższym, a 34% wykazywało prawidłowe funkcje neurologiczne. U żadnego z tych psów nie nastąpiło pogorszenie stanu po rozpoczęciu hydroterapii.

Nicola Di Girolamo, redaktor JSAP, podsumował badanie w następujący sposób ‒ Podczas gdy poprzednie badania wskazują, że wczesna rehabilitacja może być korzystna po ostrym uszkodzeniu rdzenia kręgowego, optymalny czas rozpoczęcia hydroterapii jest niejasny.

Pomimo dużej liczby powikłań odnotowanych w obecnym badaniu, nie jest jasne, jak wiele z tych powikłań było bezpośrednio związanych z czasem rozpoczęcia hydroterapii, a zatem wymagane są dalsze badania.

Pełny artykuł znajduje się w grudniowym wydaniu Journal of Small Animal Practice i można go przeczytać online tutaj.


Źródło: Study investigates safety of early postoperative hydrotherapy for dogs following thoracolumbar hemilaminectomy

Czytaj także: DogPhone – zwierzęta będą mogły dzwonić do swoich opiekunów