Żywienie psów starszych

Żywienie obejmujące zarówno wykorzystanie karmy bytowej, jak i suplementację diety psów starzejących się, jest tematem bardzo trudnym. Wynika to głównie z faktu, że brak jest precyzyjnych badań na temat fizjologicznych zmian w procesie trawienia i zapotrzebowania na składniki odżywcze u psów zdrowych starzejących się. Brakuje też jednoznacznych wytycznych związanych z suplementacją diety psów wchodzących w wiek starszy. Mimo znacznego postępu w dostępie do danych epidemiologicznych dotyczących chociażby zależności między wielkością psa a intensywnością zmian towarzyszących starzeniu się, podstawą pozostaje indywidualna ocena parametrów zdrowia danego osobnika i to dzięki niej możliwe jest dobranie najlepszego modelu żywienia oraz ilości składników odżywczych i substancji biologicznie czynnych (1). Z drugiej strony trudno jest prowadzić badania dotyczące żywienia psów starszych/starych, jeżeli nie ma jednoznacznych kryteriów starości zwierząt. Nieliczne źródła podające wskaźniki pozwalające na ocenę wieku oraz szybkość starzenia się psa także nie pozwolą na jednoznaczne zakwalifikowanie danego psa do tej grupy wiekowej. Podczas gdy u jednego dziesięcioletniego psa można z łatwością zidentyfikować objawy charakterystyczne dla zmian starczych, inny pies tej samej rasy i w tym samym wieku może być daleki od takich objawów. Na podstawie obserwacji, co prawda, można wyciągnąć szersze spostrzeżenia typu: zwierzęta ras dużych starzeją się szybciej niż zwierzęta ras małych, ale starzenie się jest procesem indywidualnym i tylko wnikliwa obserwacja właściciela pozwala w odpowiednim momencie uchwycić subtelne zmiany świadczące o początkach starzenia się psa.

Jednostki chorobowe zależne od wieku

Liczba psów, u których stwierdza się poszczególne jednostki chorobowe, wzrasta wraz z wiekiem, a najpowszechniejsze są: choroby skóry, zmiany ortopedyczne, problemy żołądkowo-jelitowe, choroby nowotworowe, neurologiczne i endokrynologiczne. W przypadku chorób zakaźnych obserw...