Probiotyki – ważne tylko dla przewodu pokarmowego?

Niektóre szczepy probiotyczne syntetyzują witaminy, głównie z grupy B, witaminę K. Produkują także enzymy trawienne (np. α-galaktozydazę), przez co zwiększają ich pulę, poprawiając metabolizm i przyswajanie składników pokarmowych. Stymulują aktywność niektórych enzymów jelitowych, np. laktazy, maltazy, sacharazy, a tym samym poprawiają wykorzystanie karmy. Mogą także obniżać poziom trójglicerydów i cholesterolu we krwi i tkankach. Udowodniono skuteczność szczepów Enterococcus faecium we wspieraniu zdrowotności układu pokarmowego i immunologicznego – podnoszą poziomy IgA we krwi i odchodach oraz poziom przeciwciał po szczepieniach.

Ograniczają również ilość bakterii patogennych w odchodach. Poprawiają odpowiedź antygenową w zakażeniach pierwotniakami. Ograniczają namnażanie pierwotniaków w odchodach (3, 28). Bakterie Bacillus subtilis mają zdolność formowania ochronnej endospory i przetrwania niekorzystnych warunków środowiskowych, tworzą środowisko beztlenowe, optymalne dla wzrostu pożytecznych lactobacillusów. Produkują kwas mlekowy i wspierają komensalne bakterie do jego produkcji (3, 4). Zwiększają wydzielanie mucyny w komórkach kubkowych nabłonka jelit (28).

Probiotyki hamują wytwarzanie prozapalnej IL-8 i TNF-α w zapaleniu jelit i pobudzają produkcję mediatorów przeciwzapalnych TGF-β i TLSP (limfoproteina grasicza stymulująca dojrzewanie komórek dendrytycznych). Hamują także produkcję IL-6 przez makrofagi w zmienionej zapalnie śluzówce jelit. Niektóre szczepy Lactobacillus stymulują wzrost liczby komórek produkujących IG A, pobudzają fagoocytozę i wzrost liczby limfocytów T i komórek NK (ang. natural killers) (11, 23). Chronią także organizm przed nowotworami, zmniejszając syntezę prokancerogenów i kancerogenów w przewodzie pokarmowym (18, 19).

Zawartość mikroorganizmów w probiotyku mierzona jest w jednostkach tworzenia kolonii (CFU). Nie ma jednej uniwersalnej liczby bakterii dającej pożądany efekt. Dobór szczepu i jego podawanie zależne są od ...