Zwężenie zastawki pnia płucnego – opis dwóch przypadków

Objawy chorobowe występują u większości psów z ciężkim zwężeniem i są to:

brak tolerancji wysiłkowej, omdlenia i/lub objawy prawostronnej zastoinowej niewydolności serca, niekiedy kaszel podczas wysiłku (11).

W niektórych przypadkach umiarkowanego zastawkowego zwężenia, kiedy występują objawy chorobowe, oraz w ciężkich zastawkowych zwężeniach walwuloplastyka balonowa jest metodą leczenia z wyboru. Celem balonoplastyki jest zlikwidowanie objawów chorobowych, w tym prawostronnej niewydolności serca, lub ich złagodzenie (poprawa jakości życia). Według różnych źródeł jest to metoda skuteczna, istotnie zmniejszająca gradient ciśnienia pomiędzy prawą komorą a tętnicą płucną w ocenie echokardiograficznej tuż po zabiegu, jak również kilka – kilkanaście miesięcy po zabiegu, z nieco lepszym skutkiem w przebiegu PS typu A (11, 13, 14).

W większości przypadków wtórnej zastoinowej niewydolności serca (ZNS) dochodzi również do zlikwidowania lub złagodzenia tych objawów po zabiegu interwencyjnym (13, 14). Jednak przede wszystkim można liczyć na złagodzenie lub wycofanie się objawów takich jak omdlenia i brak tolerancji wysiłkowej (12).

Przeciwwskazaniem do zabiegu walwuloplastyki balonowej jest sporadycznie występująca anomalia prawej tętnicy wieńcowej, szczególnie u buldogów angielskich (14), która, otaczając pień płucny, może ulec rozerwaniu podczas walwuloplastyki (16).

Większe ryzyko niepowodzenia balonoplastyki związane jest z wyższym gradientem ciśnienia pomiędzy prawą komorą a tętnicą płucną oraz obecnością ZNS, a długoterminowo – z pozabiegowym wysokim gradientem ciśnienia (12).

Zawsze istnieje ryzyko ponownego nasilenia zwężenia pomimo odpowiednio przeprowadzonego zabiegu, nawet jeżeli efekt tuż po zabiegu był zadowalający (12, 17). Obecnie w Polsce zabiegi walwuloplastyki PS wykonuje się w pracowni weterynaryjnej Cathlab. Opisano również inne zabiegi stosowane w ciężkich przypadkach zwężenia tętnicy płucnej, które sięgają poza zakres tego arty...