Zespół ponownego odżywienia… czyli dlaczego stwierdzenie „jeśli chory je, to przeżyje” to nie zawsze prawda

Kiedy można spodziewać się RFS?

Czynniki ryzyka

Brytyjski NICE (NationalInstitute for Health and Care Excellence) w 2017 r. wydał zaktualizowany raport dotyczący wsparcia żywieniowego osób hospitalizowanych (13). Wedle tego protokołu kryteria wskazujące na ryzyko rozwoju RFS u osoby dorosłej są następujące (1 z poniższych lub więcej): BMI (ang. Body Mass Index – wskaźnik masy ciała) < 16 kg/m2, nieplanowany spadek masy ciała o > 15% w ciągu ostatnich 3-6 miesięcy, całkowita głodówka lub spożywanie minimalnych ilości pokarmu w ciągu ostatnich 10 dni, niskie stężenie fosforu, potasu, magnezu przed rozpoczęciem odżywiania, a uwzględniając 2 lub więcej kryteriów: BMI < 18,5 kg/m2, nieplanowana utrata masy ciała o > 10% w ciągu ostatnich 3-6 miesięcy, całkowita głodówka lub spożywanie minimalnych ilości pokarmu w ciągu ostatnich 5 dni, epizody nadużycia alkoholu, stosowanie insuliny, diuretyków, chemioterapii, leków znoszących niskie pH soku żołądkowego.

Ze względu na brak podobnych wytycznych w weterynarii, czynniki ryzyka dla zwierząt stanowią ekstrapolację danych z medycyny i są to: BCS (Body Condition Score – ocena kondycji ciała) < 3,5/9, głodówka przez ostatnie 5-10 dni, utrata powyżej 10% m.c. w ciągu minionych 2 miesięcy, kwasica ketonowa w cukrzycy, stłuszczenie wątroby, choroba Cushinga, kacheksja sercowa lub nowotworowa, także takie stany fizjologiczne jak ciąża, laktacja, okres wzrostu. Koty wydają się być szczególnie predysponowane ze względu na znikome zapasy glikogenu w wątrobie i wzmożony proces glukoneogenezy przez cały okres głodzenia (14). Przez niską aktywność glukokinazy wątrobowej są też bardziej podatne na rozwój hiperglikemii, a następnie wyrzut insuliny na początku wspomagania żywieniowego.

Ryzyko rozwoju zespołu...