Zapalenie ośrodkowego układu nerwowego tła immunologicznego

Choroby zapalne tła immunologicznego ośrodkowego układu nerwowego stanowią statystycznie około 5% przypadków neurologicznych spotykanych w medycynie weterynaryjnej. Sprawiają one lekarzom na całym świecie (Europa, USA) duży problem zarówno w przypadku diagnostyki, jak i skutecznego leczenia (1, 5). Ze względu na nieudane próby zdiagnozowania czynnika etiologicznego odpowiedzialnego za ich powstawanie rozpoznanie nadal określane jest jako „prawdopodobne”, „przypuszczalne” (presumptive diagnosis), a przyjmowane kryteria diagnostyczne to:

obecność deficytów neurologicznych;hiperintensywne obszary w okolicy mózgu i/lub rdzenia kręgowego w sekwencji T2 badania rezonansu magnetycznego, wzmacniające się po dożylnym podaniu kontrastu;zwiększona liczba komórek (pleocytoza) i/lub podwyższony poziom białka całkowitego w badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego;wykluczenie chorób zakaźnych ośrodkowego układu nerwowego.

Należy pamiętać, że definitywna diagnoza możliwa jest tylko na podstawie pośmiertnego badania histopatologicznego.

Składniki zapalenia ośrodkowego układu nerwowego

Zapalenie ośrodkowego układu nerwowego (OUN) to w dużym uproszczeniu zwiększona liczba komórek oraz płynu mózgowo-rdzeniowego w obrębie tkanki nerwowej.

Komórki

W większości zapaleń OUN u psów i kotów dochodzi do zwiększenia populacji komórek o charakterze zapalnym w miejscu zmiany patologicznej. Zapalenie najczęściej ogranicza się tylko do ośrodkowego układu nerwowego ze względu na obecność bariery krew – mózg, która stanowi swoistego rodzaju „szlaban”. Komórkami, które fizjologicznie mogą przekraczać barierę krew – mózg, są limfocyty. W przypadku jej uszkodzenia staje się ona „nieszczelna”, a tym samym przepuszczalna dla krwinek białych. W procesie „napływu” komórek udział biorą również czynniki chemotaktyczne wydzielane przez uszkodzoną tkankę nerwową, tj. integryny, selektywne, czynniki adhezyjne pojawiające się na powierzchni leukocytów i endotelium. Stąd najczęściej widoczne zmia...