Zagrożenia płynące z prowadzenia ograniczonego żywienia surowcowego u psów i kotów
Ludzkie preparaty mlekozastępcze
Ze względu na swoją szeroką dostępność dystrybucyjną i cenową podczas dokarmiania osesków psów i kotów często stosowane są ludzkie preparaty mlekozastępcze. Ich stopień dostosowania do potrzeb psa czy kota jest mierny i stosowany jako jedyne źródło pokarmu we wczesnym okresie rozwojowym, może prowadzić do poważnych zaburzeń rozwojowych. Główny problem stanowi nieodpowiedni stosunek tłuszczu do węglowodanów oraz nieprawidłowa zawartość składników mineralnych. Preparaty te są i tak lepsze jako element dożywiania szczeniąt i kociąt niż niemodyfikowane mleko krowie czy kozie, jednak w pierwszej kolejności należy polecać preparaty zbilansowane dla psów i kotów. Dodatkowa suplementacja tauryną i argininą preparatów dla ludzi nie uchroni przed zaburzeniami trawienia i przyswajania, szczególnie u kociąt (a także szczeniąt) poniżej 3. tygodnia życia, u których nie ma aktywności enzymatycznej sacharazy. Dlatego zawsze należy pytać o sposób dokarmiania osesków i wskazywać odpowiednie preparaty i suplementy.
Nadmiar łatwostrawnych węglowodanów w diecie
Większość diet domowych – gotowanych – opiera się na przepisie tzw. „diety lekkostrawnej”, czyli równym udziale mięsa, źródła węglowodanów (ryżu, kaszy, makaronu) i warzyw. Taki sposób przyrządzania posiłków dla psów jest charakterystyczny dla znacznej grupy właścicieli, deklarujących, że „dbają” i „gotują” swoim psom. Objętościowo dieta taka przewyższa często 4-, 5-krotnie ilość przypadającej karmy pełnoporcjowej suchej średniej klasy. Wynika to nie tylko z niskiej gęstości energetycznej (około 0,75-1,2 kcal/g) takiego pokarmu, ale także wysokiego stopnia rozwodnienia, często dodatkowo wzmaganego przez właściciela (powyżej 80%, a czasem konsystencja „zupy”). Nawet przestrzegając wzajemnych proporcji, właściciel używa niskiej jakości komponentów mięsnych (wędlin, podrobów, okrawków), do tego poddaje je dodatkowej obróbce, wzmagającej degradację białka (gotowanie powyżej 30 min). Długofalowe żywienie tego typu prowadzi do poważnych zaburzeń rozwojowych u szczeniąt w związku z całkowitym zaburzeniem zawartości składników mineralnych i brakiem niektórych witamin w diecie.
Według badań brytyjskich nawet u zwierząt, które miały podawane suplementy witaminowo-mineralne, przy prowadzeniu takiej diety domowej, u prawie połowy pojawiły się zaburzenia związane z niedoborem nienasyconych kwasów tłuszczowych (NKT) oraz zaburzenia związane z niedoborami składników mineralnych (głównie wapń). Jednak pomimo współistniejących niedoborów jednych i znacznego nadmiaru innych kluczowych substancji odżywczych większość zwierząt między 3. a 4. rokiem życia nie miała widocznych niepokojących objawów. Dlatego właściciel często nie widzi podstaw do tego, aby korygować takie żywienie, a wiąże się ono z ogólnym statusem zwierzęcia i długością jego życia. W skrajnych przypadkach dochodzi do niedoborów białkowo-energetycznych, które są wynikiem zbyt małych ilości i słabej jakości podawanego białka oraz niskiej gęstości energetycznej pokarmu. Często gdy podstawą są tzw. „warzywa z rosołu” czy inne odpadki ze stołu ludzkiego, mogą się pojawić zmiany związane z nadmiarem sodu w diecie – najpierw pobieranie wody i pokarmów wilgotnych, a w okresie długim – zaburzenia pracy nerek i serca.
Właściciel decydujący się na taką dietę przeważnie uważa, że jest ona tańsza i „naturalniejsza” niż pełnoporcjowa karma gotowa, szczególnie sucha. Wiąże się to z faktem, iż analizuje jednorazową cenę zakupu, a nie dzienny koszt wyżywienia na tle dłuższego okresu, np. miesiąca. W takim przypadku należy zasugerować odpowiednie proporcje wzajemne surowców wysokiej jakości (przykład podstawowy – tab. 1, s. 49) oraz odpowiedni preparat witaminowo-mineralny i źródło nienasyconych kwasów omega-6 i omega-3.
Jak widać z tab. 1, proporcje takiej diety są praktycznie 1:1, jeśli chodzi o źródło białka pochodzenia zwierzęcego (mięso, a nie podroby czy skrawki skóry z tłuszczem) wraz z wysokowartościowym i dobrze przyswajalnym źródłem skrobi (ryż, płatki owsiane, makaron, kasza kukurydziana). Marchew jest traktowana jako źródło błonnika i należy to podkreślać, gdyż wielu właścicieli rezygnuje ze stosowania suplementów witaminowo-mineralnych, ponieważ myślą, że dodając więcej warzyw, dostarczą psu w diecie niezbędne witaminy. Często rozszerzają dietę o warzywa trujące dla psa, jak np. cebula i czosnek, obecne w większości zup i sosów przygotowywanych dla ludzkich domowników.
Fakt, że w diecie takiej jest znaczące zaburzenie proporcji składników mineralnych, na czele z wapniem, oznacza, iż dieta taka zawsze winna być odpowiednio suplementowana przez cały czas jej stosowania. Gdy podliczy się codzienny koszt suplementu i surowców, udaje się zbić argument ekonomiczny, gdyż pełnoporcjowa karma klasy premium wychodzi znacznie taniej, a jest zbilansowana i u wielu producentów odpowiednio zróżnicowana w porcji dziennej. Często też charakteryzuje się wyższą strawnością, co widać po mniejszej ilości oddawanego stolca.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2577 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
System Ovsynch w leczeniu powtarzających się rui u bydła
W dzisiejszej dynamicznie rozwijającej się hodowli bydła mlecznego efektywne zarządzanie cyklem rujowym u bydła staje się newralgicznym elementem pozwalającym osiągnąć wysokie wskaźniki reprodukcyjne w stadzie. Różnorodne czynniki mogą wpływać na zaburzenia płodności u krów. Po okresie poporodowym kluczową rolę odgrywa prawidłowa funkcja endokrynna podwzgórza i przysadki, która jest powiązana z działaniem hormonów sterydowych jajników poprzez […]
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
Opieka nad źrebną klaczą
Jeździectwo w Polsce od kilkunastu lat staje się coraz bardziej popularne. Wszystko wskazuje na to, że ta moda tak szybko nie minie. Wręcz przeciwnie – będzie się rozwijała. Również posiadanie własnego konia nie jest już czymś niezwykłym. Większość stajni oferuje miejsca hotelowe, gdzie można trzymać swojego pupila, nie martwiąc się o codzienną opiekę. Coraz częściej […]
Świadczenie usług poza siedzibą. Sprawdź, kiedy możesz pozostawić leki w gospodarstwie w celu leczenia zwierząt
Świadczenie usług po uzyskaniu zgody kierownika Pamiętaj, że w przypadku świadczenia tzw. czynności z wyznaczenia na podstawie art. 16 ust. 2a ww. ustawy wyznaczenie lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt następuje po uzyskaniu zgody kierownika zakładu leczniczego dla zwierząt, w ramach którego lekarz ten świadczy usługi weterynaryjne. Wyjątek od przechowywania […]
Nauka ma pobudzać do ciekawości i poszukiwania
Istnieje kilka dróg, za pomocą których MNP może przedostać się do organizmu. Czy któraś ma wpływ na jego większą/mniejszą toksyczność? Nasza wiedza na ten temat jest wciąż bardzo ograniczona, wydaje się jednak, że najwyższa toksyczność wiąże się z przenikaniem mikro-/nanoplastiku przez układ pokarmowy. Jest tak z dwóch powodów. Z jednej strony tą drogą do organizmu […]
Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami
W grudniu odbyła się Międzynarodowa Konferencja „Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami”. Prelegenci przyjechali do Wrocławia na zaproszenie prof. dr. hab. Tadeusza Stefaniaka. Konferencja odbyła się w Auli Jana Pawła II Uniwersytetu Przyrodniczego przy pl. Grunwaldzki 24. Organizatorami byli Zakład Immunologii i Prewencji Weterynaryjnej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, Sekcja Neonatologii PTNW, Sekcja Fizjologii i Patologii […]