Zaburzenia żołądkowo-jelitowe u psów z chorobą Addisona

Objawy kliniczne

W przebiegu choroby dochodzi do obniżenia wydzielania aldosteronu i kortyzolu, co skutkuje obniżeniem stężenia sodu i wzrostem stężenia potasu we krwi oraz u części psów hipoglikemią. Choroba ma charakter przewlekły, objawy są nieswoiste, a ich stopniowe nasilanie na ogół następuje powoli przez długi czas. Do najczęstszych objawów należą: apatia, obniżenie lub brak apetytu, słabość mięśniowa i skurcze mięśni, wymioty, biegunka, odwodnienie, spadek masy ciała i hipotermia. Należy podkreślić, że żaden z wymienionych objawów nie występuje u wszystkich chorych zwierząt. Na ogół na plan pierwszy wysuwają się: objawy ze strony przewodu pokarmowego (zwłaszcza wymioty), obniżenie masy ciała oraz ogólne osłabienie zwierzęcia i apatia. U części psów mogą również występować: ból brzucha, poliuria, polidypsja, smoliste stolce, nietrzymanie moczu, drżenia mięśniowe bądź drgawki (szczególnie po wysiłku fizycznym), spowolnienie pracy serca, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. U części psów w wymiotach może pojawić się krew.

Wystąpienie objawów klinicznych lub ich nasilenie może nastąpić na skutek stresującej dla psa sytuacji. W wywiadzie opiekun zwierzęcia może nawet wskazywać na występowanie objawów żołądkowo-jelitowych na skutek stresu. W części przypadków pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy obserwowano również przełyk olbrzymi i towarzyszące mu ulewanie. U ok. 30% psów może rozwinąć się kryzys (przełom) nadnerczowy z objawami wstrząsu hipowolemicznego takimi jak: zapaść naczyniowa, hipotermia, wydłużony czas kapilarny, bladość śluzówek i słabe tętno. W przypadku wstrząsu hipowolemicznego na ogół występuje przyspieszenie pracy serca, jednakże u psów z kryzysem nadnerczowym jest „normalne” tempo pracy serca (relatywna bradykardia) lub występuje jego spowolnienie, co jest spowodowane hiperkaliemią (10, 16, 19, 20, 36).

Prewalencja

W badaniach epidemiologicznych u ludzi wykazano, że choroba dotyka poniżej 0,1% populacji. W różnych krajach w...