Dziś redakcja vetkompleksowo.pl rozmawia ze Sławomirem Rajchem, doświadczonym menadżerem wyższego szczebla, który ma 18 lat doświadczenia w rozwoju produktów i procesach sprzedaży. Prowadził wiele wykładów, dyskusji panelowych i warsztatów z obszarów, w których się specjalizuje. Autor case studies i wypowiedzi eksperckich m.in. w Pulsie Biznesu, Gazecie Finansowej czy Rzeczpospolitej, social mediach i Internecie.

Finanse w zakładzie leczniczym dla zwierząt to trudny temat?

Temat jest może nie tyle trudny, ale na pewno bardzo wymagający. Do zarządzania praktyką weterynaryjną można bowiem próbować zastosować pewne prawa makro- i mikroekonomiczne, niemniej wymagają one wielu uszczegółowień i znajomości specyfiki branży w konkretnym kraju.

Dziś w USA na hasło finanse w ZLZ myślimy o zewnętrznych źródłach finansowania (leasingi, kredyty, akwizycje), a w Polsce na hasło finanse myślimy o cenie preparatów, amortyzacji sprzętu, który chcielibyśmy mieć u siebie, różnicy brutto-netto i koszcie pracowniczym.

Dlatego przykładanie i przekładanie ram ogólnych na weterynarię jest z gruntu niewystarczające. Ponadto, jako biznes regulowany, prowadzenie praktyki  oprócz zarządzania finansami, marketingiem, zasobami ludzkimi wymaga pełnej przejrzystości i transparentności. Dziś lekarze weterynarii, właściciele i menadżerowie po prostu muszą być zaangażowani w aspekty biznesowe, aby utrzymać rentowność i zrównoważony rozwój praktyki, zapewniając strategiczne bezpieczeństwo swojej firmie.

Oczywiście nie muszą robić tego sami, mogą korzystać z zewnętrznej pomocy specjalistów w tym obszarze. Tym bardziej, że wielu znanych mi lekarzy weterynarii z wyboru i świadomie woli skupienie się na kształceniu, specjalizacji i leczeniu pacjentów,  a aspekty biznesowe oddaje do prowadzenia menadżerom lub konsultantom.

Jednocześnie grupa wielu lekarzy podchodzi do swoich praktyk jak rodzic do dziecka i pomimo tego, że jest to grupa w pełni świadoma niedoskonałości swojego „potomka”, nie wyobraża sobie oddania zarządzania firmą w zewnętrzne ręce albo korzystanie z zewnętrznej pomocy uważa za trudne emocjonalnie.