Wyjście poza BCS może pomóc psom z nadwagą
Według doniesień 55,8 % psów w Stanach Zjednoczonych ma nadwagę, a statystyka ta nie zmieniła się w znaczący sposób od lat. Jeszcze większym problemem jest to, że według Association of Pet Obesity Prevention (APOP), 18,9% psów jest otyłych.
Lekarze weterynarii mogą diagnozować nadwagę u psów podczas rutynowych badań, przeprowadzając ocenę kondycji ciała (Body Condition Scoring ‒ BCS). Identyfikacja takich psów jest niezwykle istotna, ponieważ są one narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia chorób serca, cukrzycy typu 2, chorób zapalnych i zapalenia kości i stawów. Porady dla właścicieli zwierząt w zakresie postępowania żywieniowego w przypadku otyłości mogą w znacznym stopniu przyczynić się do wydłużenia życia i poprawy jakości życia ich podopiecznych.
Identyfikacja otyłych psów na podstawie skali BCS
W trakcie badania klinicznego lekarze weterynarii mogą zdiagnozować nadwagę lub otyłość u psów, przeprowadzając ocenę BCS przy użyciu 9-punktowej skali, zgodnie z opisem Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA).
W idealnych warunkach żebra są łatwo wyczuwalne palpacyjnie, z minimalnym otłuszczeniem (4/9) lub bez nadmiernego otłuszczenia (5/9). U psów z poważną niedowagą żebra, kręgi lędźwiowe i kości miednicy są widoczne z dużej odległości (1/9) lub dobrze dostrzegalne (2/9). Podczas badania psów z niedowagą może być widoczna utrata masy mięśniowej (1/9) lub też pewna utrata masy mięśniowej, ale w mniejszym stopniu (2/9).
Psy z wynikiem 3/9 mają żebra, które mogą być wyczuwalne palpacyjnie, mogą być widoczne i pozbawione wyczuwalnego tłuszczu, w przeciwieństwie do psów z BCS 4/9. U tych psów talia i wcięcie brzuszne są widoczne (3/9). U psów z nadwagą żebra mogą być wyczuwalne przy niewielkim nadmiarze tkanki tłuszczowej (6/9) lub z trudem, ze względu na duże otłuszczenie (7/9). Talia może być wyczuwalna przy obserwacji z góry (6/9) lub, w niektórych przypadkach, talia może być niewidoczna lub ledwo widoczna (7/9).
U psów, u których BCS wynosi 8/9, badanie palpacyjne żeber może być niemożliwe lub możliwe tylko przy znacznym nacisku. Ponadto nie będzie widoczne wcięcie brzuszne i talia (8/9). U psów poważnie otyłych (9/9) można zaobserwować duże nagromadzenie tłuszczu na tułowiu, kręgosłupie i nasadzie ogona. Należy spodziewać się obecności złogów tłuszczu na szyi i kończynach, a także widocznego rozdęcia brzucha.
APOP ustaliło zakresy idealnej masy ciała dla ras psów powszechnie występujących w Stanach Zjednoczonych, takich jak labrador retriever (65-80 Ibs), owczarki niemieckie (75-95 Ibs), golden retriever (65-75 Ibs), beagle (18-30 Ibs) i buldogi (40-50 Ibs). Procentowa zawartość tkanki tłuszczowej u psów była również mierzona za pomocą metody absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o podwójnej energii (DEXA) i monitorowania bioimpedancji, chociaż techniki te są zazwyczaj stosowane w badaniach naukowych, a nie w rutynowych badaniach klinicznych.
Ryzyko medyczne związane z otyłością u psów
Zdiagnozowanie u psa nadwagi lub otyłości podczas rutynowych badań weterynaryjnych ma ogromne znaczenie, ponieważ istnieją dowody na to, że psy z nadwagą żyją krócej. W przypadku powszechnie występujących ras, takich jak golden retriever, beagle, Chihuahua i Yorkshire terrier, stwierdzono, że średnie skrócenie długości życia wynosi odpowiednio -0,8, -2,0, -2,1 i -2,3 roku.
Thengchaisri i wsp., badali związek między tłuszczem wewnątrzbrzusznym (IAF) a chorobami serca u psów. IAF był istotnie wyższy u psów z chorobami serca (23,5 + 1,5%) w porównaniu z psami zdrowymi (19,4 + 1,2%).
Otyłość jest jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 u psów. W badaniu klinicznym z udziałem 26 psów z nadwagą, German i wsp., stwierdzili, że utrata masy ciała powodowała statystycznie istotne obniżenie stężenia insuliny (P=0,0037) i glukozy (P=0,0063).
Utrata masy ciała u psów prowadziła również do statystycznie istotnego zmniejszenia stężenia markerów stanu zapalnego, takich jak czynnik martwicy nowotworów-α, haptoglobina i białko C-reaktywne w osoczu (P<0,05 dla wszystkich). Według Marshalla i współpracowników, zapobieganie otyłości u psów prowadzi do zmniejszenia częstości występowania dysplazji stawu biodrowego i choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego oraz innych stawów.
Jednym z wyjaśnień tej obserwacji jest fakt, że nadmierna masa ciała powoduje dodatkowe obciążenie stawów, co prowadzi do uszkodzenia chrząstki stawowej. Co więcej, otyłość wiąże się z podwyższonym stanem zapalnym. Powszechnie uważa się, że mediatory zapalne przyczyniają się do powstawania bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową stawów i degradacji chrząstki stawowej.
Przyczyny otyłości u psów
Naukowcy z Uniwersytetu w Melbourne przeprowadzili badanie, którego celem było poznanie opinii lekarzy weterynarii na temat głównych przyczyn otyłości u psów. Kwestionariusze zostały rozesłane do 153 gabinetów weterynaryjnych w stanie Wiktoria w Australii i wypełnione przez 419 lekarzy weterynarii.
Podane przyczyny otyłości psów związane z ich opiekunami obejmowały takie kategorie jak: otyłość człowieka, relacje człowiek-pies, siedzący tryb życia właściciela, ruchliwy tryb życia właściciela, postrzeganie idealnej wagi przez właściciela, brak edukacji opiekuna na temat psa, nadmierne rozpieszczanie, dostatek i niewiedza właściciela. Zazwyczaj lekarze weterynarii doradzają właścicielom psów, aby zmniejszyli ilość podawanej karmy, ograniczyli ilość przysmaków i rozważyli zmianę diety.
Strategie żywieniowe wspomagające utratę masy ciała u psów
Murphy i wsp., badali synergistyczny wpływ leucyny i pirydoksyny w celu wspomagania utraty masy ciała i utrzymania masy mięśniowej w 29-tygodniowym badaniu z udziałem beagle’ów, które było losowo kontrolowane pod względem pozytywnym i negatywnym.
Osiemnaście beagle’ów zostało wybranych, aby poddać się otyłości, podczas gdy sześć psów miało utrzymać swoją idealną wagę. Po tym jak 18 beagle’ów zostało otyłe, sześć otrzymywało suplementację leucyną i pirydoksyną wraz z dietą dla dorosłych (CAD) w puszce, sześć psów otrzymywało suplementację placebo wraz z CAD, a sześć psów otrzymywało terapeutyczną dietę odchudzającą (WLD) w puszce.
Beagle otrzymujące suplementację leucyną i pirydoksyną doświadczyły spadku masy ciała (3,6 ± 0,9 kg) i utraty tłuszczu (3,1 ± 0,6 kg), który był nieco niższy niż masa ciała (4,4 ± 1,1 kg) i utrata tłuszczu (3,9 ± 0,8 kg) zaobserwowane u psów otrzymujących dietę odchudzającą. Jednak masa ciała (1,1 ± 1,2 kg masy ciała) i utrata tłuszczu (0,9 ± 1,0 kg) obserwowane w grupie placebo były znacznie niższe w porównaniu z beagle’ami, które otrzymywały RWD i beagle’ami, które były suplementowane leucyną i pirydoksyną (p < 0,0001).
Weber i współpracownicy oceniali rolę błonnika pokarmowego u psów odchudzających się. Oceniali oni trzy diety opisane poniżej:
1) wysokobiałkowa [103 g/1 000 kcal], wysokowłóknista [60 g/1 000 kcal] [HPHF]
2) Wysokobiałkowa [104 g/1,000 kcal], umiarkowana ilość włókna [35 g/1,000 kcal] [HP]
3) Umiarkowana ilość białka [86 g/1,000 kcal], duża ilość błonnika [87 g/1,000 kcal] [HF].
W jednym z badań, w którym oceniano spontaniczne spożycie pokarmu podczas pierwszego posiłku w ciągu dnia, psy otrzymujące dietę HPHF spożywały najmniej kalorii (44 kCal/kg BW) w porównaniu z HF (49 kCal/kg BW) i HP (69 kCal/kg BW). Trzy godziny po karmieniu psy, które otrzymały dietę HPHF, spożywały mniej kalorii (27 kCal/kg BW) niż psy, które otrzymały diety HP (57 kCal/kg BW) i HF (41 kCal/kg BW).
Po pomyślnym zakończeniu programu odchudzania u psów istnieje znaczne ryzyko ponownego przybrania na wadze. German i wsp. badali rolę diety w zapobieganiu ponownemu przybieraniu na wadze u 33 psów po pomyślnym zakończeniu programu odchudzania. Wyniki wykazały, że 17 z 33 psów kontynuowało spożywanie WLD w celu utrzymania masy ciała po utracie wagi, podczas gdy 16 z 33 psów zostało przestawionych na komercyjną dietę podtrzymującą (CMD) po zakończeniu programu utraty wagi.
W grupie WLD tylko trzy psy (18%) przybrały na wadze w momencie zgłoszenia się na kontrolne badanie weterynaryjne, podczas gdy u 13 (81%) psów z grupy CMD stwierdzono przyrost masy ciała w momencie badania kontrolnego. Badanie to podkreśla znaczenie diety w długoterminowym leczeniu otyłości u psów.
Źródło: Why going beyond Body Condition Scoring can help overweight canines
Czytaj także: AAHA opublikowało nowe wytyczne dotyczące żywienia i kontroli wagi
bcs
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2577 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Streszczenie W artykule przedstawiono najważniejsze dane dotyczące zastosowania leków z grup pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin u świń. Pochodne pleuromutyliny i tetracykliny znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób świń. Wpływ na to mają stosunkowo szerokie spektrum działania, korzystne właściwości farmakokinetyczne oraz niewiele działań niepożądanych. Słowa kluczowe antybiotykoterapia, świnie, pochodne pleuromutyliny, tetracykliny Keywords antibiotic therapy, pigs, pleuromutili...
System Ovsynch w leczeniu powtarzających się rui u bydła
Streszczenie W dynamicznie rozwijającej się hodowli bydła mlecznego efektywne zarządzanie cyklem rujowym jest kluczowym elementem do osiągania wysokich wskaźników reprodukcyjnych w stadzie. Różnorodne czynniki, takie jak funkcja endokrynna podwzgórza i przysadki, warunki utrzymania, żywienia oraz błędy w zarządzaniu zdrowiem stada, mogą wpływać na zaburzenia płodności u krów. W ostatnich latach zauważalny jest wzrost wykorzystania hormonów […]
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Streszczenie W artykule przedstawiono najważniejsze dane dotyczące zastosowania leków z grup pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin u świń. Pochodne pleuromutyliny i tetracykliny znajdują szerokie zastosowanie w leczeniu chorób świń. Wpływ na to mają stosunkowo szerokie spektrum działania, korzystne właściwości farmakokinetyczne oraz niewiele działań niepożądanych. Słowa kluczowe antybiotykoterapia, świnie, pochodne pleuromutyliny, tetracykliny Keywords antibiotic therapy, pigs, pleuromutili...
Opieka nad źrebną klaczą
Streszczenie Właściwa opieka decyduje nie tylko o stanie zdrowia matki, ale również o prawidłowym rozwoju płodu oraz może wpływać na ewentualne komplikacje przy porodzie. W artykule pokrótce opisano, jak dbać o dobrostan ciężarnej klaczy. Słowa kluczowe klacz, źrebię, ciąża, poród Keywords mare, foal, pregnancy, parturition Facebook0Tweet0LinkedIn0
Świadczenie usług poza siedzibą. Sprawdź, kiedy możesz pozostawić leki w gospodarstwie w celu leczenia zwierząt
Świadczenie usług poza siedzibą zakładu leczniczego dla zwierząt wiąże się niejednokrotnie z podjęciem leczenia i koniecznością zastosowania leków wobec zwierząt gospodarskich czy hodowlanych. Przeczytaj, jakich leków nie należy pozostawiać u właścicieli zwierząt i jak na ten temat wypowiada się orzecznictwo sądowe. Zgoda na świadczenie usług poza siedzibą Pamiętaj, że zgłoszenie chęci skorzystania z usług lekarza […]
Nauka ma pobudzać do ciekawości i poszukiwania
dr Bartłomiej M. Jaśkowski – absolwent Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Rozrodu z Kliniką Zwierząt Gospodarskich. W działalności naukowej skupia się na rozrodzie bydła, a jego zainteresowania są związane z nieznanymi elementami regulacji jajnika. Należy do rodziny o weterynaryjnych i naukowych tradycjach. W wolnych chwilach lubi sięgnąć po dobry […]
Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami
W grudniu odbyła się Międzynarodowa Konferencja „Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami”. Prelegenci przyjechali do Wrocławia na zaproszenie prof. dr. hab. Tadeusza Stefaniaka. Konferencja odbyła się w Auli Jana Pawła II Uniwersytetu Przyrodniczego przy pl. Grunwaldzki 24. Organizatorami byli Zakład Immunologii i Prewencji Weterynaryjnej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, Sekcja Neonatologii PTNW, Sekcja Fizjologii i Patologii […]