Wybrane aspekty diagnostyki biegunek u psów i kotów

Biegunka charakteryzuje się zmianą w częstości, konsystencji i/lub objętości oddawanego kału. Do najczęstszych przyczyn zmian w częstości oddawania kału należą choroby okrężnicy oraz odbytnicy. Objętość kału może się zwiększać wskutek obecności zwiększonej ilości wody lub substancji odżywczych, które nie zostały wchłonięte z jelita, ale także zmienia się w zależności od ilości włókna pokarmowego w diecie. Objętość wody, którą zawiera kał, zwiększa się na skutek obecności zwiększonej ilości wydzielin lub zmniejszonej zdolności do wchłaniania płynów z przewodu pokarmowego. Konsystencja kału biegunkowego może być bardzo zróżnicowana, od konsystencji „budyniu” czy „kisielu” do całkowicie wodnistej treści. W takim kale mogą pojawić się również zwiększona ilość śluzu, najczęściej przy chorobach jelita grubego, oraz domieszki świeżej krwi, a w przypadkach krwawienia z przedniego odcinka przewodu pokarmowego – smolisty wygląd kału (przypominający „fusy od kawy”). Przy zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki (ZNT) u psów oraz kotów kał zazwyczaj zawiera niestrawione resztki pokarmowe, np. tłuszcz, często również ma jaśniejszy i połyskujący kolor oraz zmienną konsystencję (biegunka tłuszczowa). U zwierząt z biegunką może dochodzić do zjawiska nietrzymania kału (incontinentia alvi), ale może ono występować również bez biegunki, np. przy porażeniach mięśni zwieracza odbytu lub chorach neurologicznych dotyczących odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Najczęściej biegunkom u psów i kotów towarzyszy dyschezja (bolesność przy oddawaniu kału) i/lub zwiększone parcie na kał. Mogą także pojawić się wzdęcia jamy brzusznej, odgłosy przelewania i bulgotania na terenie jelit oraz bolesność jamy brzusznej (często dochodzi do objawu „podkasania jamy brzusznej” – czyli charakterystycznej pozycji, którą zwierzę przyjmuje, z wygięciem części kręgosłupa).

Biegunka jest objawem klinicznym, który pojawia się najczęściej przy chorobach zarówno jelit ci...