Wodosierdzie o podłożu idiopatycznym u psa rasy golden retriever – opis przypadku

Obecność płynu w worku osierdziowym określana jest mianem wodosierdzia (ang. Pericardial Effusion – PE). Jedną z przyczyn gromadzenia się płynu jest wodosierdzie o charakterze idiopatycznym. Postawienie takiego rozpoznania jest możliwe dopiero po wykluczeniu w toku postępowania diagnostycznego i terapeutycznego wszystkich innych przyczyn prowadzących do powstawania PE. Wodosierdzie tła idiopatycznego najczęściej występuje u psów większych ras, w średnim wieku, głównie rasy golden retriever. U kotów stanowi rzadkość. Jak każde wodosierdzie, również idiopatyczne może doprowadzić do zagrażającej życiu tamponady serca (1, 2).

Opis przypadku

Właściciele z siedmioletnim psem rasy golden retriever zgłosili się do przychodni weterynaryjnej na konsultację kardiologiczną z powodu nietolerancji wysiłkowej. Zwierzę szybciej się męczyło, skracało długość spacerów, objawy były początkowo łączone z problemami ze strony układu kostno-stawowego i w tym kierunku prowadzone było leczenie w poprzednim gabinecie weterynaryjnym. Od 5 dni dodatkowo zaobserwowano przyśpieszony oddech, ospałość oraz spadek apetytu. W badaniu klinicznym stwierdzono stłumienie tonów serca oraz osłabienie tętna na tętnicy udowej. Zwierzę było wychudzone, dobrze wyczuwalne były wyrostki kolczyste kręgosłupa oraz żebra. Obrys powłok brzusznych był powiększony. U psa wykonano badanie radiologiczne klatki piersiowej (RTG). W projekcji bocznej obserwowano silne powiększenie i zaokrąglenie zarysu cienia serca.

Tchawica przemieszczona była dogrzbietowo i w odcinku od wpustu do klatki piersiowej do rozwidlenia tchawicy przebiegała równolegle do kręgosłupa (ryc. 1a). Na radiogramie w projekcji grzbietowo-brzusznej cień sylwetki serca stykał się z linią przepony oraz kontaktował się z lewą ścianą klatki piersiowej (ryc. 1b). Wykonano badanie elektrokardiograficzne (EKG), zapis przedstawiał prawidłowy rytm zatokowy. W badaniu echokardiograficznym...