Program rehabilitacyjny dla pacjenta leżącego
Fizykoterapia
Podobnie jak przy wspomaganiu leczenia innych trudno gojących się ran, w leczeniu odleżyn warto sięgnąć po fizykoterapię, która sprzyja samooczyszczaniu, zwiększa ukrwienie i odżywienie tkanek, stymuluje procesy regeneracyjne, działa przeciwbólowo i przeciwobrzękowo. Stosuje się m.in. takie metody jak: magnetoterapia, laseroterapia, ledoterapia i magnetoledoterapia czy terapia światłem spolaryzowanym (autorka poleca opublikowany w numerze 2/2013 „VetPersonelu” artykuł mgr Anety Porębińskiej Rehabilitacja przyspieszająca gojenie się ran, w którym szczegółowo zostały omówione zalety poszczególnych metod, zmienne leczenia oraz metody wykonania zabiegów).
Metody fizykalne warto włączyć do opieki nad zwierzęciem leżącym już na etapie rozpoznania pierwszych symptomów rozwoju odleżyny. W miejscu wystąpienia rumienia można wykonywać krótkie zabiegi zimnolecznictwa w postaci masażu kostką lodu do 3 razy dziennie, co lokalnie daje efekt przeciwbólowy, przeciwzapalny i przeciwobrzękowy. Fizykoterapię stosujemy również w celu spowolnienia atrofii mięśni (elektroterapia), zmniejszenia ich napięcia (magnetoterapia) i – w późniejszych etapach – usprawniania pacjenta.
Przykładowy program rehabilitacyjno-pielęgnacyjny
Przykładowy program rehabilitacyjno-pielęgnacyjny może być prowadzony w postaci bloków realizowanych 3-4 razy dziennie. Każdy powinien uwzględniać następujące etapy:
- inspekcję stanu skóry;
- niezbędne zabiegi pielęgnacyjne, takie jak: mycie, osuszanie, toaleta zmian skóry wraz z niezbędnymi zabiegami fizykalnymi;
- masaż;
- ćwiczenia bierne i rozciągające (czynności te wykonujemy przy zwierzęciu leżącym na boku, we wszystkich dostępnych w danej pozycji okolicach);
- pionizację (i ewentualnie ćwiczenia aktywne) wraz ze zmianą pozycji, którą wykonujemy bezwzględnie nie rzadziej niż co 4 godziny, oraz punkty 1-4 realizowane po zmianie pozycji na drugim boku.
