SDMA Nowy biomarker funkcji nerek

Interpretacja wyników stężenia SDMA i kreatyniny surowicy

SDMA– norma/kreatynina – norma

Jeśli stężenie SDMA i kreatyniny pozostaje w normie, wystąpienie choroby nerek jest bardzo mało prawdopodobne. Jeśli natomiast stężenie SDMA i kreatyniny pozostaje w górnych granicach zakresu wartości referencyjnych, to wczesne stadium choroby nerek nie może być wykluczone. U takich pacjentów powinno być wykonane kompletne badanie moczu wraz z określeniem stosunku białka do kreatyniny w moczu. Badanie SDMA należałoby powtórzyć po kilku tygodniach. Warto także oznaczyć GFR!

SDMA – wzrost/kreatynina – norma

Jeśli SDMA rośnie, a kreatynina mieści się w granicach wartości referencyjnych, bardzo prawdopodobne jest wczesne stadium choroby nerek. Alternatywnie, jeśli pacjent ma niską masę mięśniową bądź występuje kacheksja, kreatynina może być fałszywie obniżona. Ciężar właściwy moczu może wskazywać na pewną utratę zdolności zagęszczania moczu. Pełne badanie moczu oraz stosunek białka do kreatyniny w moczu powinno się wykonać w celu oceny białkomoczu.

SDMA – norma/kreatynina – wzrost

Jeśli SDMA mieści się w granicach normy, a kreatynina jest podwyższona, możliwa jest choroba nerek. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, gdzie badanie jest wykonywane w laboratoriach od lata 2015 roku, około 1-2% psów i kotów wykazuje stężenie SDMA w normie przy podwyższonym stężeniu kreatyniny. Ponieważ w Europie górny zakres referencyjny kreatyniny jest niższy, to odsetek psów i kotów z takim wynikiem będzie nieco wyższy. W Polsce na 254 przeanalizowanych wyników SDMA i kreatyniny znaleziono 6 takich wyników (ryc. 2). Dlaczego tak się dzieje? W niektórych przypadkach na taki wynik mogą wpływać lipemia i hemoliza w surowicy. Należy również przeanalizować, na ile SDMA bliskie jest górnemu zakresowi normy. Wartości referencyjne oparte są na wynikach 95% badań, tak więc 5% w naturalny sposób nie będzie mieściło się w granicach normy. Jeśli stężenie SDMA wyniesie 12-13 μg/dL, to może b...