Rehabilitacja pacjenta po podwójnej dyskopatii i nauka chodu rdzeniowego – opis przypadku

Drugi epizod dyskopatii miał miejsce 4.09.2023 r., zgodnie z wywiadem klinicznym przez dwa dni postępował niedowład kończyn miednicznych, aż zwierzę przestało chodzić. Właściciel zgłaszał również, że pies w pewnym momencie przestał wykazywać silne oznaki bolesności. Oddaje mocz samodzielnie, bezwiednie, kał również. W badaniu klinicznym, które wykonywał lekarz weterynarii, stwierdzono: brak korektury kończyn miednicznych, brak czucia bólu głębokiego w kończynach miednicznych, wzmożone napięcie w ww. kończynach, odruch zginaczy obecny, odruch rzepkowy wzmożony, odruch mięśniowo-skórny nieobecny do wysokości ± Th13. Wykonano wówczas badanie tomograficzne odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa – natywne oraz po podaniu dożylnego środka kontrastowego. Wyniki przedstawiały się następująco: stan po dokanałowej, prawostronnej ekstruzji jądra miażdżystego krążka międzykręgowego Th12/13 (ryc. 4).

Ryc. 4. Kolejne wykonane badanie tomograficzne z uwidocznionymi zmianami; ryc. archiwum autora

Masa dysku wykazuje densyjność tkanek miękkich – rozciąga się na terenie kanału kręgowego od poziomu przestrzeni międzykręgowej na całej długości trzonu Th12, po stronie prawej, gdzie masy osiągają około 50% przekroju kanału kręgowego – doprowadzając do ucisku rdzenia kręgowego umiarkowanego stopnia. Dodatkowo w badaniu widoczne jest wzmocnienie pokontrastowe w postaci wąskiego pasma, rozciągającego się w kierunku doczaszkowym, do poziomu Th6, widoczne po stronie prawej, podejrzewa się obecność krwiaka po ekstruzji. Stan po prawostronnej hemilaminektomii Th13/L1 – na dnie kanału ww. okolicy widoczna nieznaczna ilość mas dyskowych, osiągających około 25% przekroju kanału kręgowego, możliwy ucisk łagodnego stopnia. Dodatkowo centralna protruzja krążka międzykregowego L7/S modelująca nieznacznie, dobrzusznie włókna ogona końskiego. Reszta struktur anatomicznych bez zmian.