Rak płaskonabłonkowy jamy ustnej u kota europejskiego – korelacje kliniczno-morfologiczne

Następnego dnia, po zastosowaniu analogicznego znieczulenia ogólnego, w miejscu po ekstrahowanym sześć tygodni wcześniej zębie, stwierdzono brak zrostu tkanek. Okoliczna błona śluzowa podniebienia i dziąsła była krucha, wybujała o cechach ropnego zapalenia. Tkanki oczyszczono, ranę zaszyto. Zastosowano antybiotykoterapię – enrofloksacynę w dawce 5 mg/kg m.c. s.c. Pobrano krew do badań diagnostycznych. Morfologia krwi (tab. 2) wykazała umiarkowaną leukopenię i eozynofilię. Parametry czerwonokrwinkowe również wykazały nieznaczne odstępstwa od normy, tj. obniżone MCV, MCH, MCHC, a także podwyższoną liczbę płytek krwi. W badaniu biochemicznym krwi (tab. 3) wykazano jedynie nieznaczne podniesienie poziomu glukozy. Przez następne kilka dni kontynuowana była antybiotykoterapia oraz płynoterapia, a także podawany był deksametazon w dawce 0,1 mg/kg m.c. Zalecono również podawanie wysokokalorycznej diety weterynaryjnej – Convalescensce Royal Canin. Z uwagi na pogarszające się samopoczucie kota odnotowywane w czasie kolejnych kilku dni w dalszym ciągu stosowano podskórne nawadnianie 0,9-proc. NaCl oraz leczenie przeciwbólowe buprenorfiną 20 µg/kg/m.c. i.m.

Tab. 2. Morfologia krwi – trzy tygodnie od pierwszej wizyty

Osiem dni później ponownie zaobserwowano brak zrostu tkanek w miejscu usuniętego zęba. Konieczny był powtórny zabieg, zadecydowano o wyszyciu zewnętrznym na policzku lewym. Z uwagi na występujące problemy z gojeniem jamy wykonano testy płytkowe IDEXX w kierunku FIV i FeLV, wyniki były ujemne. Kontynuowano terapię amokscyliną 15 mg/kg m.c. s.c., buprenorfiną 20 µg/kg m.c. i.m., deksametazon w dawce 0,1 mg/kg m.c. oraz w dalszym ciągu stosowano płynoterapię. Antybiotykoterapia kontynuowana była przez dwa tygodnie, przeciwbólowo podawan...