Problemy kardiologiczne u psów ras brachycefalicznych

Podzastawkowe zwężenie aorty i zastawkowe zwężenie aorty

Na podstawie najnowszych doniesień podzastawkowe zwężenie aorty (SAS) rozpoznaje się u 14,6% psów z wadami wrodzonymi, a zastawkowe zwężenie aorty (AS) – u 4,7% psów. W 74,3% przypadków SAS stanowi wadę izolowaną, zaś AS w 84,2%. Wady te częściej występują u psów samców – SAS rozpoznano u 61,8% samców, a AS u 64,2%. Rozpoznanie stawia się u zwierząt w wieku 3-20,5 miesiąca w przypadku SAS oraz 10-81 miesięcy w przypadku AS. U bokserów typ 1 stanowił 39,6% przypadków zwężeń, typ 2 – 36,63%, a typ 3 – 23,76%. W przypadkach, w których AS było wadą sprzężoną, najczęściej wiązało się z przetrwałym przewodem Botalla (PDA) i ubytkiem w przegrodzie międzykomorowej (VSD). Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Davis, których wyniki opublikowano w 2019 r., SAS występuje u 2,27% populacji bokserów.

Objawy i konsekwencje wady są wprost proporcjonalne do jej nasilenia i stopnia przerostu lewej komory. Zwierzęta, u których występuje łagodne zwężenie, zazwyczaj nie wykazują żadnych objawów klinicznych. Przy zwężeniu średnio ciężkim i ciężkim obserwuje się słabszy rozwój szczeniąt, niewydolność wysiłkową, duszność, omdlenia, a także nagłą śmierć sercową. Szmer skurczowy jest słyszalny na wysokości chrząstkozrostu w 4. przestrzeni międzyżebrowej.

Najczulszą metodą rozpoznawania zwężenia aorty jest echokardiografia. Na postawie gradientu ciśnienia zwężenie aorty klasyfikuje się jako łagodne (<80 mmHg), średnio ciężkie (80-100 mmHg) i ciężkie (>100 mmHg). Zwężeniu aorty towarzyszy przerost lewej komory serca z powodu przeciążenia ciśnieniowego. W przebiegu średnio ciężkiego i ciężkiego zwężenia aorty mięsień sercowy staje się z czasem hiperechogenny.

W ciężkim zastawkowym zwężeniu aorty zaleca się balonikowanie zastawki. U pacjentów z SAS podejmowano próby zastosowania balonów tnących [10], jednak wyniki długoterminowe i rokowanie odległe związane z taką metodą postępowania nie są jeszcze znane....