Planowanie i zarządzanie rozrodem młodzieży w ujęciu ekonomicznym

Żeby uzmysłowić sobie, jakie wyzwanie staje przed nami, należy zdać sobie sprawę z tego, że wymaga to od zwierzęcia przyrostów rzędu ok. 0,92-1 kg/dziennie, aby mogło wycielić się w 22.-24. miesiącu życia. Jeżeli parametry te nie zostaną spełnione, należy spodziewać się wymiernych strat.

Zwierzęta, które zostaną zapłodnione, wycielą się za szybko, nie mając odpowiedniej wagi. Będą musiały poświęcić początek laktacji na to, aby dorosnąć. Ten fakt oraz potencjalna dystocja tkanki gruczołowej wymienia spowodują znaczne obniżenie wydajności nie tylko w tej, ale także często w kolejnych laktacjach. Dodatkowo będzie to prowadzić do zwiększenia ryzyka brakowania.

Zwierzęta, które zostaną zacielone za późno, często są w zbyt dobrej kondycji. Prowadzi to do: ciężkich porodów, komplikacji okołoporodowych, chorób metabolicznych. Jest to także przyczyną problemów z zacieleniem w pierwszej laktacji. Podobnie jak w pierwszym przypadku może to doprowadzić do zwiększonego ryzyka brakowania już w początkowym okresie produkcyjnym.

Za optymalny wiek, w jakim powinny cielić się jałówki, uznaje się przedział 22-24 miesiące. Osobiście preferuje 22,5 miesiąca. Oczywiście takie stwierdzenie nie zakłada, że kryjemy jałówki, które nie ukończyły 12 miesięcy życia oraz takie, które nie są starsze niż 16-17 miesięcy.

Przeanalizujmy zatem, na co mamy, a na co nie mamy wpływu, aby wszystkie zwierzęta wycieliły się przed ukończeniem 2. roku życia.

Czynniki stałe

Ciąża jest parametrem stałym i stanowi ona w takim modelu ok. 39% czasu, jaki mamy (284 dni). Nie mamy wpływu na jej długość, a zatem nie jesteśmy w stanie wpływać na ten okres.

Czynniki zmienne

Stanowią one ok. 61% czasu, jaki mamy. To jest nasze miejsce, w którym jesteśmy w stanie w sposób efektywny oddziaływać na zwierzęta. Większości z nas działanie kojarzy się z okresem krycia i pracowaniem nad jego efektywnością. Należy zauważyć, że rozród stanowi jedynie ok. 10% czasu efektywnego. UWAGA! ok. 51% czasu, ...