Kleszcze jako wektory Rickettsia – niebezpieczeństwo dla zwierząt towarzyszących
Opis przypadku
Obserwacjami objęto psa w wieku 2 lat, samca rasy owczarek niemiecki. Pies spędzał wiele czasu z właścicielami na dworze. Był żywiony komercyjną karmą, regularnie poddawany szczepieniom profilaktycznym, odrobaczaniu oraz profilaktyce przeciwko ektopasożytom. Pomimo tego około tydzień przed zgłoszeniem psa do gabinetu weterynaryjnego (grudzień 2023 r.) właściciele usunęli z powłok jego ciała opitą krwią samicę kleszcza I. ricinus.
Powodem konsultacji weterynaryjnej było nagłe osłabienie zwierzęcia, które, jak donieśli właściciele, z dnia na dzień stało się osowiałe i utraciło apetyt. Ponadto podczas badania klinicznego stwierdzono wzrost temperatury wewnętrznej ciała (41°C) oraz bolesność kończyn miednicznych (mięśni i stawów).
Od psa pobrano krew do badań hematologicznych i biochemicznych, które wykazały niedokrwistość (RBC 3,92 x 106/mm, leukopenię 4,1 x 103/mm oraz trombocytopenię 33 x 103/mm). W badaniu biochemicznym surowicy nie stwierdzono odstępstw od normy. Ponieważ informacje uzyskane w wywiadzie, obserwowane objawy kliniczne, jak i wyniki badań hematologicznych sugerowały, że zwierzę mogło ulec zakażeniu/zarażeniu patogenami przenoszonymi przez kleszcze, krew poddano mikroskopowemu badaniu w kierunku babeszjozy, erlichiozy monocytarnej i anaplazmozy granulocytarnej oraz badaniu molekularnemu w kierunku: babeszjozy, erlichiozy, anaplazmozy, bartonelozy, mykoplazmozy hemotropowej, riketsjozy, hepatozoonozy i leiszmaniozy, wykorzystano w tym celu analizator real-time PCR Vcheck M10 (Vet Expert). Jednocześnie uzyskaną surowicę poddano badaniu szybkim testem CaniV-4 (Vet Expert) na obecność przeciwciał dla Anaplasma, Ehrlichia, Borrelia burgdorferi i antygenu Dirofilaria immitis.
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
