Osteotomia korekcyjna dystalnej części przedramienia przy zaburzeniach wzrostu

Wzrost kości

Wzrost kości na długość możliwy jest dzięki obecności płytki wzrostu, która leży pomiędzy trzonem a nasadą kości długiej. Komórki leżące bliżej nasady tworzą strefę proliferacyjną. Dzielą się one w płaszczyźnie prostopadłej do osi długiej kości, w trakcie gdy w części płytki przylegającej do trzonu dochodzi do przebudowy chrząstki i odkładania tkanki kostnej. Na skutek tych procesów płytka wzrostu nie zmienia swojej grubości, przesuwając się w kierunku nasady kości, co wyznacza tempo wzrostu kości (2, 12). Przyrost kości w każdej z nasad może być określony podczas badania rentgenowskiego poprzez ustalenie lokalizacji otworów odżywczych i przez pomiary odsetka kości po obu stronach tego otworu. Za pomocą badania rentgenowskiego można określić również stopień gęstości tkanki kostnej w fazie wzrostu oraz zmiany stopnia nieprzepuszczalności dla promieni rentgenowskich chrząstki nasadowej, co pozwala określić, czy badana kość wzrasta w sposób prawidłowy (10).

Kość promieniowa i łokciowa razem z nadgarstkiem tworzą przedramię i rozwijając się, rosną jako jedność, a normalny rozwój polega na zsynchronizowanym wzroście tych kości. Kość promieniowa i łokciowa mają osobne chrząstki wzrostowe oraz każda z nich rośnie w innym tempie. Fizjologicznie kość promieniowa przyrasta w 70% w obrębie dystalnej przynasady, gdy 30% następuje w części proksymalnej. W przypadku kości łokciowej wzrost chrząstki proksymalnej stanowi tylko 15%, podczas gdy dystalna płytka wzrostu odpowiada za wzrost kości w aż 85% (6, 9, 10).

Zaburzenia wzrostu kości

Wzrost chrząstki nasadowej (płytki wzrostowej) może zostać spowolniony lub przedwcześnie zatrzymany na skutek: złamań przynasadowych, urazów mechanicznych, wad genetycznych, zaburzeń metabolicznych, zaburzeń żywienia i su...