Rozpoznawanie białaczki u psów i kotów

Białaczki dzielimy na limfoblastyczne i mieloblastyczne. Mogą one występować zarówno w formie ostrej, jak i przewlekłej. U zwierząt towarzyszących częściej są spotykane choroby limfoproliferacyjne. Schemat podziału białaczek u psów i kotów jest wzorowany na medycynie ludzkiej, która w ostatnich latach znacznie zmieniła ich klasyfikację.

Od momentu rozwoju technik molekularnych w diagnostyce badania wykazały, iż zaburzenia genetyczne lepiej określają zachowania biologiczne komórek niż bardziej tradycyjne kryteria morfologiczne lub fenotypowe. Dlatego klasyfikacja białaczek ludzkich opiera się przede wszystkim na analityce cytogenetycznej. Obecnie podobnych metod używa się czasami do rozpoznawania białaczek w medycynie weterynaryjnej i w związku z postępem badań nad nimi można spodziewać się następnych zmian w klasyfikacji tych chorób.

Podział chorób mieloproliferacyjnych

Ostra białaczka mieloblastyczna

Do ostrej białaczki mieloblastycznej (AML) zaliczamy rozrost nowotworowy granulocytów, monocytów oraz komórek linii erytroidalnej i megakariocytarnej. Różnicowanie ostrej białaczki mieloblastycznej od zespołu mieloblastycznego i chronicznej białaczki mieloidalnej oparte jest częściowo na zawartości procentowej blastów w szpiku kostnym lub krwi (ryc. 1-2). Klasyfikacja ostrej białaczki mieloblastycznej u zwierząt kieruje się głównie ustaleniami dokonanymi przez grupę Animal Leukemia Study Group w 1991 roku, jednak z pewnymi zmianami. Do niedawna przyjmowano, iż zawartość blastów w szpiku kostnym może wynosić do 30%, tak więc, by rozpoznać białaczkę, musi ich być powyżej 30%.

W związku ze zmianami klasyfikacyjnymi, wprowadzonymi przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) w 2001 roku, wielu patologów przyjęło jednak za wartość progową obecność już 20% blastów w szpiku kostnym. Krótkie zestawienie zawarto w tab. 1.

Tab. 1. Ostre białaczki mieloblastyczne – podsumowanie
MPO = mieloperoksydaza, SBB = czarny Sudan b, CAE = esteraza chlorooctanowa.
Wg Snyde...