Neosporoza u psów – skuteczne rozpoznanie to podstawa

Neosporoza to choroba wywoływana przez pasożytniczego pierwotniaka Neospora caninum. Od czasu pierwszego rozpoznania w 1984 r. u psów w Norwegii (1) i opisania nowego rodzaju oraz gatunku Neospora caninum (2) jest coraz częściej rozpoznawana. Obecnie jest uważana za ważną przyczynę ronień u bydła oraz chorób psów na całym świecie. Warto również zaznaczyć, że kliniczna neosporoza została opisana u: owiec, kóz, jeleni, nosorożców i koni. Oprócz tego przeciwciała przeciwko N. caninum zostały wykryte w surowicy: bawołów wodnych, lisów rudych oraz szarych, kojotów, wielbłądów i kotowatych.

Początkowo istniały obawy co do potencjału zoonotycznego. Podczas badania dwie małpy z gatunku makak królewski (łac. macaca mulatta) zostały skutecznie zarażone N. caninum. U ludzi też stwierdzano obecność przeciwciał przeciwko temu antygenowi, jednak obecnie przyjmuje się, że N. caninum nie jest zoonozą.

Świadomość neosporozy u psów jest wciąż niewystarczająca u lekarzy weterynarii oraz właścicieli zwierząt. Znajomość patogenezy, cyklu rozwojowego tego pierwotniaka oraz objawów klinicznych zakażenia u psów pozwala na:

odpowiednią diagnostykę,wdrożenie skutecznego leczenia

oraz

zapobieganie zarażeniu.

Biologia pasożyta

Czynnikiem etiologicznym neosporozy jest wewnątrzkomórkowy pasożyt o szerokim geograficznym zakresie występowania, należący do pierwotniaków Neospora caninum. Psy są zarówno żywicielem pośrednim, jak i ostatecznym dla tego pierwotniaka. W cyklu życiowym wyróżniamy trzy stadia zakaźne:

tachyzoity,cysty tkankowe,oocysty.

Tachyzoity i cysty tkankowe są stadiami występującymi wewnątrzkomórkowo u żywicieli pośrednich. Tachyzoity mają rozmiary ok. 6 x 2 μm, natomiast cysty tkankowe, które najczęściej lokalizują się w ośrodkowym układzie nerwowym, mają okrągły lub owalny kształt i osiągają rozmiar ok. 107 μm. Ściana torbieli tkankowej ma grubość do 4 μm, a zawarte w niej bradyzoity mają wymiary ok. 7-8 x 2 μm. Oocysty N. caninum o rozmiarze...